ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ
Φέτος και στα πλαίσια της ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ, σκεφτήκαμε να συνταιριάσουμε τις περιλήψεις των παιδιών από γνωστά λογοτεχνικά έργα, έτσι όπως τις παρουσίασαν στους συμμαθητές τους, με την ελεύθερη δική τους εικαστική έκφραση. Το αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής στην ηλεκτρονική της μορφή, σας παρουσιάζουμε εδώ. Είναι μια παιδική δημιουργία και έτσι πρέπει να την κρίνετε.
Ο δάσκαλος της τάξης
Κοσμίδης Γιάννης
Τα μαγικά μαξιλάρια
Ευγένιος Τριβιζάς, εκδ. Πατάκη
Μια χώρα χωρίς ουρανό. Τη λέγαν Ουρανούπολη. Ένας βασιλιάς που τα ήθελε όλα δικά του και διοικούσε με ένα μαύρο φτερό από κοράκι, ένα χρυσό τηλεσκόπιο και με δώδεκα κορώνες που κάθε μήνα άλλαζε κι από μια. Με το φτερό έγραφε νόμους κακούς και απαίσιους. Με το τηλεσκόπιο έβλεπε από τον πιο ψηλό πύργο του παλατιού και ό,τι του άρεζε, ειδοποιούσε με το γουόκι τόκι τους φρουρούς να του το φέρουν αμέσως.Οι νόμοι καταργούν τις Απόκριες, τις Κυριακές και τα πάρτυ των γενεθλίων.Ο Αρπατίλαος κάνει ένα συμβούλιο που το ονομάζει "Μυστικό", με τα άλλα μέλη του βασιλείου που είναι ο Σαυρίλιος Βρισελιέ ο μάγος, ο Τίλιος Ξεφτίλιος ο υπασπιστής και ο Βουλίμιος Βλήμας ο αρχηγός της φρουράς και απορεί γιατί δεν τον αγαπάνε οι υπήκοοί του. Του απαντάνε ότι ονειρεύονται διαφορετικά πράγματα. Ο Σαυρίλιος αποφασίζει να εφεύρει εφιαλτικά μαξιλάρια που θα έχουν μέσα φύκια από τη θάλασσα της θλίψης, ιστό αράχνης, σεντόνια φαντασμάτων, μαντίλια δακρυσμένα, στεναγμούς μελλοθανάτων και άλλα τέτοια πράγματα. Όταν τα παρουσίασε κανείς δεν πίστεψε ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν έτσι τους κατοίκους της Ουρανούπολης.Ο κόσμος δεν αντιδρούσε πια και οι άρχοντες κατάλαβαν ότι είχαν πετύχει. Με τα εφιαλτικά μαξιλάρια όλοι ανησυχούσαν και πρόσεχαν την κάθε τους κίνηση. Ο Αντώνης, ο δάσκαλος της Ουρανούπολης μια μέρα, γυρνώντας από το σχολείο είδε δυο φρουρούς να παίρνουν την κατακόκκινη παπαρούνα και να την πηγαίνουν στο παλάτι.Την άλλη μέρα που πήγε στο σχολείο έβαλε ένα παιδί να φυλάει την πόρτα και εξήγησε τι συμβαίνει.Τα παιδιά και ο Αντώνης αποφάσισαν να φτιάξουν κι αυτοί μαξιλάρια αλλά όχι σαν του Αρπατίλαου, αλλά τέτοια που να μπορούν να κοιμούνται χωρίς εφιάλτες. Επειδή δεν τους έφταναν τα υλικά, έφτιαξαν μόνο δυο για τον Αντώνη και τη Μυρτώ. Ξαφνικά γίνεται επιθεώρηση στο σχολείο, παραλίγο να καούν, αλλά ευτυχώς δεν τους πήραν είδηση. Ο Αρπατίλαος έκανε πάρτυ όπου κάλεσε ακόμη και τους φρουρούς. Αφού φάγανε και ήπιαν πολύ, έπεσαν σε ένα βαθύ ύπνο όλοι στο παλάτι.Το πρωί όλο το παλάτι, μέσα και έξω, ήταν γεμάτο από τα εφιαλτικά μαξιλάρια.Αν απορείτε κι εσείς τι να είχαν μέσα τα μαξιλάρια των παιδιών και του Αντώνη δεν έχετε παρά να διαβάσετε το βιβλίο.
Ανδρώνη Ιωάννα
Οι δώδεκα πριγκίπισσες που χόρευαν.
Grimm/Le Cain, Errol, εκδ. Ρώσση
Σε ένα βασίλειο ζούσε ένας βασιλιάς με τις δώδεκα κόρες του. Όμως κάτι μυστήριο συνέβαινε μ' αυτές. Κάθε πρωί έβρισκε τα παπούτσια τους λειωμένα κι εκείνες κουρασμένες. Τις ρωτούσε τι κάνουν και λειώνουν τα παπούτσια τους κάθε βράδυ, αλλά από τις απαντήσεις τους δεν έβγαζε κανένα συμπέρασμα.Για να βρει ο βασιλιάς πού έλειωναν οι κόρες του τα παπούτσια τους, αποφάσισε να ανακοινώσει στο βασίλειό του, ότι, όποιος έβρισκε πού στο καλό χόρευαν κάθε βράδυ οι πριγκίπισσες θα είχε το δικαίωμα να διαλέξει για γυναίκα του όποια από τις δώδεκα ήθελε πιο πολύ, και όταν ο ίδιος του πεθάνει θα γινόταν εκείνος βασιλιάς. Μόνο που θα έπρεπε να ανακαλύψει την αλήθεια σε τρεις ημέρες. Πέρασαν πολλοί πρίγκιπες αλλά κανένας δεν κατόρθωσε να ανακαλύψει τίποτε.Μια μέρα ένας στρατιώτης που πήγαινε και αυτός για το παλάτι να δοκιμάσει την τύχη του συνάντησε στο δρόμο του μια γριά ζητιάνα. Της έδωσε ελεημοσύνη και αυτή για να τον ευχαριστήσει του έδωσε να φορέσει ένα παλτό κουρελιασμένο. Όταν πήγε στην πόλη ο βασιλιάς τον δέχτηκε στο παλάτι.Πέρασε η μέρα, ήρθε το βράδυ και η πριγκίπισσα του έδωσε ένα ποτήρι κρασί να πιει ο στρατιώτης, όπως έδινε σε όλους όσους δοκίμαζαν προηγούμενα να ανακαλύψουν το μυστικό. Αυτός, αφού σκέφτηκε το πόσο όμορφη ήταν αυτή που τον κέρασε, έκανε πως έπινε το κρασί. Τελικά ακολούθησε τις πριγκίπισσες που από μια καταπακτή κατέβηκαν και πέρασαν από ένα χρυσαφένιο δάσος και ύστερα από ένα ασημένιο δάσος και τέλος από ένα διαμαντένιο δάσος. Ο στρατιώτης κάθε λίγο και λιγάκι έπαιρνε ένα κλαρί για να τα δώσει στον βασιλιά σαν αποδείξεις.Τέλος έφτασαν σε μια λίμνη όπου τις περίμεναν δώδεκα παλικάρια με δώδεκα όμορφες βάρκες. Τις πέρασαν στην απέναντι όχθη όπου υπήρχε ένα πανέμορφο παλάτι και εκεί χόρευαν ως το πρωί. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουν, οι πρίγκιπες τις γύρισαν πίσω και τις αποχαιρέτησαν.'Ετσι γύρισαν στο παλάτι τους με λειώμενα παπούτσια και έκαναν ότι κοιμόνταν. Ο στρατιώτης πήγε στον βασιλιά, του έδειξε τα κλαδιά από χρυσάφι, ασήμι και διαμάντια και του διηγήθηκε ό,τι είχε δει. Ο βασιλιάς κράτησε την υπόσχεσή του και ο στρατιώτης διάλεξε τη μεγάλη πριγκίπισσα για γυναίκα του, έγινε διάδοχος του θρόνου και έζησαν αυτοί καλά και εμείς φυσικά καλύτερα.Όμως , αν σας τρώει η περιέργια για το τι μαγικό έκρυβε το παλτό που του έδωσε η γερόντισσα, δεν έχετε παρά να διαβάσετε κι εσείς το παραμύθι.
Πιστέλα Ελένη
Ο Ασπροδόντης
Jack London, εκδ. Καστανιώτη
Το σκοτεινό δάσος ήταν πολύ απειλητικό στα αριστερά και δεξιά του καταπαγωμένου νερού. Ο άνεμος απογύμνωσε όλα τα δέντρα του ελατόδασου από το κάλυμμα του πάγου και το φως του όλο και χανόταν.Τότε μια σιωπή σκέπασε εκείνο τον ερημότοπο, όπου δεν υπήρχε ζωή, δηλαδή τον απονεκρωμένο τόπο. Έκανε τόσο κρύο που δεν ανέπνεε ούτε μια θλίψη. Τότε υπήρχε μόνο ένα νόημα γέλιου σαν το γέλιο μιας άγριας σφίγγας, ενός κρύου γέλιου, όπως μιας δυνατής παγωνιάς. Ήταν η άγρια φύση, η παγερή φύση του βορρά.Υπήρχε μια ζωή ενός ξένου ανθρώπου που θαρρείς του είπαν να πάει εκεί. Στο παγωμένο νερό κατέβαινε ένα κοπάδι άγριων σκυλιών. 'Ηταν δεμένα σ' ένα έλκυθρο που το έσερναν πίσω τους. Ένα έλκυθρο χωρίς τροχούς, φτιαγμένο από πάρα πολύ χοντρή και γερή φλούδα σημίδας. Είχε πάνω του πολλά πράγματα. Είχε ένα μακρύ κασόνι - ένα φέρετρο - και επάνω κουβέρτες, ένα τσεκούρι, μια καφετιέρα και ένα μεγάλο τηγάνι. Τρεις άνθρωποι, δυο ζωντανοί και ένας νεκρός, νικημένος από το κρύο , είναι οι μοναδικές ανθρώπινες παρουσίες σ' αυτό το αφιλόξενο και εχθρικό τοπίο.Απέναντί τους ένα κοπάδι λύκων που βρισκόταν στα όρια της εξάντλησης από την πείνα. Αρχηγός του κοπαδιού μια λύκαινα, που μετά από περιπέτειες με τα αρσενικά του κοπαδιού, γεννά ένα κουταβάκι. Το κουταβάκι αυτό αποτελεί το κέντρο της ιστορίας από δω και πέρα. Ώρα την ώρα, μέρα τη μέρα, μεγαλώνει, μαθαίνει να τρώει, να κυνηγάει, να προφυλάγεται από τους εχθρούς, γίνεται σιγά σιγά λύκος.Κοντά στους Ινδιάνους, μαθαίνει να ζει με τους ανθρώπους, σχετικά εύκολα, γιατί η μάνα του η λύκαινα ήταν στην αρχή σκύλος των Ινδιάνων.Από εκεί καταλήγει λύκος μάχης, τραυματίζεται, ταλαιπορείται από ένα πολύ σκληρό αφεντικό, σκοτώνει πολλά σκυλιά, αλλά κάποτε φτάνει στο σημείο να αντικρύσει το θάνατο.Εκείνη την ώρα έρχεται και τον γλυτώνει από το θάνατο κάποιος, με τον οποίο ο λύκος δένεται σε τέτοιο σημείο, ώστε όταν για λίγες μέρες το νέο αφεντικό έφυγε, ο λύκος κόντεψε να πεθάνει από τη στενοχώρια του. Στο τέλος καταλήγουν οι δυο τους στην πολυτελέστατη βίλα του αφεντικού, όπου εκεί ο λύκος προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες. Έτσι μαθαίνει να μη κυνηγάει τα ζώα των άλλων αγροκτημάτων αλλά και να μην δαγκώνει τους άγνωστους ανθρώπους.Τελικά γίνεται αγαπητός και απαραίτητος σ' όλους, όταν γλυτώνει τον παππού της οικογένειας από κάποιον που έρχεται να τον σκοτώσει. Στη μάχη τραυματίζεται πολύ σοβαρά και ……Αν θέλετε να μάθετε για την τύχη του μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο και να δείτε αν τελικά έζησε.
Σταυρόπουλος Παναγιώτης
Πίπη η Φακιδομύτη
Astrid Lindtgren, εκδ. Ψυχογιός
Η Πίπη ήταν ορφανή από γονείς, χωρίς αδέρφια και ζούσε σε ένα αγροτόσπιτο - τη Βιλεκούλα, όπως το έλεγε - εκεί που αραίωναν τα σπίτια μιας σουηδικής πόλης. Συντροφιά της είχε ένα πιθηκάκι, τον κ. Νέλσονα, και ένα άλογο που το είχε αγοράσει η ίδια. Η περιουσία της ήταν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που της είχε αφήσει ο πατέρας της που ήταν ναυτικός και με τον οποίο είχε κάνει πολλά ταξίδια. Όλα αυτά τα ταξίδια την προίκισαν με μια τρομερή φαντασία.Ήταν ένα κορίτσι με καροτί μαλλιά, μια μύτη σαν πατάτα, δυο κάλτσες - μια καφέ και μια μαύρη. Μια υπερφυσική δύναμη - σήκωνε με τα χέρια της το άλογό της- και ευλυγισία - σκαρφάλωνε με άνεση σε δέντρα και βράχια, καθώς και πολλές και περίεργες συνήθειες, ήταν αυτά που την χαρακτήριζαν.Με δυο γειτονόπουλα, τον Τόμι και την Ανίκα, έγιναν φίλοι και γνώρισαν απίστευτες περιπέτειες. Ήταν δυο τελείως αντίθετοι χαρακτήρες, απ' αυτήν, που σύντομα όμως έφτιαξαν μια καταπληκτική ομάδα. Έγιναν "πραγματοσυλλέκτες" τρελών αντικειμένων, από κονσερβοκούτια, σημειωματάρια, κολιέ μέχρι και ενός γέροντα. Μάλωσαν με μια παρέα "μαντραχαλάδων", με δυο αστυνομικούς που θα έπαιρναν την Πίπη σε κάποιο ίδρυμα - γιατί ένα "καθωσπρέπει" κορίτσι δεν έπρεπε να μεγαλώνει μόνο του - και που κατέληξαν "πετώντας" έξω από την αυλή.Τα παιδιά χάρηκαν στη φύση με τις κουφάλες των δέντρων, στο τσίρκο με τα περίεργα καμώματα της Πίπης, που τα κατάφερνε όλα πολύ καλύτερα από τους ανθρώπους του τσίρκου και στο σπίτι των παιδιών με τις φιλενάδες της μητέρας τους.Η Πίπη σώσει δυο μικρά παιδιά που το σπίτι τους, στο κέντρο της πόλης, πήρε φωτιά. Στα γενέθλιά της ανταλλάσουν δώρα και τα παιδιά βρίσκουν την ευκαιρία να της κάνουν ένα ασυνήθιστο δώρο, που αν θέλετε να το μάθετε θα πρέπει να διαβάσετε κι εσείς το βιβλίο. Έτσι θα σας δοθεί η δυνατότητα να γνωρίσετε και με λεπτομέρειες τις περιπέτειες και τα κατορθώματα της παρέας των τριών παιδιών.
Δουλγερίδου Γιούλη
Ο θησαυρός της Βαγίας
Ζωρζ Σαρή, εκδ. Πατάκη
Είναι οι περιπέτειες έξι μικρών ηρώων και μιας μεγαλύτερης φίλης τους που ξεκινούν ένα καλοκαίρι να βρουν ένα χαμένο πολύτιμο θησαυρό.Όλα ξεκινούν ένα καλοκαίρι που η παρέα μας ξεκινά από τον Πειραιά για το νησί της Αίγινας με το πλοίο “Καμέλια”. Φτάνοντας στο νησί όλοι τακτοποιούνται στο σπίτι τους και σχεδιάζουν να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ευχάριστα τις διακοπές τους. Στην παραλία γίνονται οι απαραίτητες γνωριμίες και μεγαλώνει η συντροφιά. Ο Αλέξης, η Λίνα, ο Κλου, ο Άγγελος, η Σόφη, η Ράνια και η Νικόλ, η μεγάλη της παρέας, οργανώνουν τις διακοπές τους ώστε να τις γεμίσουν με ενδιαφέρουσες περιπέτειες.Το σχέδιο, που τους κρατούσε μυστικό η Νικόλ, ήταν να βρουν ένα κρυμμένο θησαυρό. Αυτός θα έδινε απαντήσεις και θα βοηθούσε ένα Γερμανό, τον Χανς Σουλτς, που στην κατοχή έχασε τη μνήμη του. Με όπλα τους και εφόδια κάποιες φωτογραφίες και ένα σημειωματάριο, με διάφορα μπερδεμένα στοιχεία, ξεκινούν τις έρευνές τους σε διάφορα σημεία του νησιού, που με καταπληκτικό και ζωντανό τρόπο περιγράφονται. Περιπέτειες, ταλαιπωρίες, καμιά φορά και κίνδυνοι, πλέκουν την ιστορία μας. Μέσα σ’ αυτά ζουν, δρουν και συμμετέχουν, πρόσωπα του χθες και του σήμερα, πρόσωπα που ζημιώθηκαν ή όχι από τη δράση του Γερμανού στρατιώτη.Τελικά βρέθηκε ο θησαυρός να “παραθερίζει” τόσα χρόνια ξεχασμένος σε μια δεξαμενή στο ναό της “Αφαίας”. Η ιστορία φαίνεται να τελειώνει με ένα γλέντι, στημένο με αγάπη και ελληνικό μεράκι, για να γιορτάσουν και την ανακάλυψη του θησαυρού αλλά και το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών.Αν σας κινήσαμε το ενδιαφέρον, μπορείτε να διαβάσετε κι εσείς το διήγημα αυτό για να δείτε, αν ο στρατιώτης γιατρεύτηκε και βρήκε τη μνήμη του και πώς καταλήγει η ιστορία μας.
Προδρομίδου Κική
Μαίρη Πόπινς
Π.Λ. Τράβερς, εκδ. Ποταμός
Η Μαίρη Πόπινς με την περίεργη εμφάνισή της και την εξίσου περίεργη συμπεριφορά της, φτάνει στο σπίτι των Μπαγκς, με τα τέσσερα παιδιά. Τη Τζέην, τον Μίκαελ και τα δίδυμα Τζον και Μπάρμπαρα.Τα παιδιά της οικογένειας, ακολουθώντας τη Μαίρη, συναντούν ιδιόμορφους ανθρώπους και ζουν πρωτόγνωρες συγκινήσεις. Ένας ζωγράφος τους ταξιδεύει μέσα στους ζωγραφικούς του πίνακες, όπου ζουν και δραστηριοποιούνται με τη φαντασία τους. Ο θείος Περούκ τους βοηθά, με το γέλαστικό του αέριο, να ζήσουν και να διασκεδάσουν ψηλά στο ταβάνι του σαλονιού του, αφού το γέλιο απελευθερώνει παράξενες δυνάμεις του ανθρώπου.Ένα σκυλάκι, ο Νεπομυκήνας, μια αγελάδα με ένα βασιλιά, τα ζώα ενός ζωολογικού κήπου που παίζουν το ρόλο των ανθρώπων, ένα ψαρόνι που συζητά με τα δίδυμα μέχρι να γίνουν ενός χρόνου, δίνουν την ευκαιρία στη Μαίρη και στα παιδιά να αποκτήσουν καταπληκτικές εμπειρίες, με φαντασία και δημιουργικότητα.Μια πυξίδα δίνει τη δυνατότητα στην παρέα να ταξιδέψουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μέσα από αυτές τις συναντήσεις γνωρίζουν τους Εσκιμώους του Βορρά, τους μαύρους του Νότου, τους Κινέζους της Ανατολής και τους Ινδιάνους της Δύσης.Η κ. Κόρι, με τις κόρες της - Άννυ και Φάνυ - τους φέρνει σε επαφή με περίεργα γλυκίσματα και έναν ξάστερο ουρανό με γλυκά αστεράκια, που η ίδια, οι κόρες της και η Μαίρη κόλλησαν στον ουρανό.Η αναχώρηση της Μαίρης αφήνει μια περίεργη στενοχώρια στα παιδιά. Τα δώρα της, ένα πορτρέτο και η μαγική πυξίδα, τους αποζημιώνουν με μια γλυκιά γεύση αναμονής, για μια ενδεχόμενη επιστροφή της.Οι λεπτομέρειες όμως από τις συναντήσεις και τις εμπειρίες των παιδιών αξίζουν να οδηγήσουν και άλλους στο να διαβάσουν το βιβλίο αυτό.
Κοσμίδου Δήμητρα
Το νησί των θησαυρών
Robert-Louis Stevenson, εκδ. Καστανιώτη
Είναι μια κλασική πειρατική περιπέτεια που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του μικρού αναγνώστη. Ένας μικρός, ο Τζιμ, η μητέρα του και οι φίλοι του, ο γιατρός Λίβσεϊ, ο κόμης Τρελόνει, μπλέκονται εξαιτίας ενός λιγδιάρη γερο-πειρατή, στο κυνήγι ενός κρυμμένου θησαυρού. Αντίπαλοί τους είναι κάποιοι από τους πειρατές, ο Μαυρόσκυλος, ο κάπτεν Σμόλετ, ο Τζο Σίλβερ, που ήταν συνεργάτες του μεγάλου πειρατή, κάπτεν Φλιντ.Κυνηγητά, μάχες, περιπέτειες, θύματα και αγωνία δένουν αριστοτεχνικά και στην Αγγλία αλλά και στο νησί του θησαυρού. Στρατηγικές, συμφωνίες που γίνονται και τηρούνται ή όχι, κόλπα πειρατικά ξεδιπλώνονται μέσα σε εξωτικά τοπία, τροπικά δάση και δαντελωτά ακρογιάλια. Η Σπανιόλα, το καράβι που νοικιάζουν για να ταξιδέψουν, είναι ένας χώρος όπου χτυπιούνται οι “καλοί και οι κακοί”. Οι ανταρσίες, οι δολοπλοκίες, οι μάχες δίνουν τη δυνατότητα στους αναγνώστες να ζήσουν από κοντά τις συνθήκες και τις συνήθειες της δύσκολης ζωής των πειρατών.Η παρουσία του Μπεν Γκουν, ενός εγκαταλειμένου και ξεχασμένου γερο-πειρατή, παίζει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της περιπέτειας των ηρώων μας. Η βοήθειά του κάνει την πλάστιγγα να γείρει προς την πλευρά των “καλών”. Το μυστικό που κρύβει αυτός, που κανείς από τους ήρωες δεν ξέρει, αλλά και που ούτε εμείς θα σας αποκαλύψουμε, φέρνει τελικά το χαμένο θησαυρό στα χέρια των “καλών”.Όλοι τελικά γυρνούν πίσω πλούσιοι και σε χρήμα αλλά και σε περιπετειώδεις εμπειρίες. Το μυστικό του Μπεν Γκουν μπορεί ο καθένας μας να το μάθει διαβάζοντας το βιβλίο. Θα έχει έτσι την ευκαιρία να ζήσει από πρώτο χέρι και τις περιπέτειες των φίλων μας.
Μανάφης Δημήτρης
Ματίλντα
Roald Dahl, εκδ. Ψυχογιός
Μέσα σε μια οικογένεια, που ο πατέρας ενδιαφέρεται να κερδίσει ξεγελώντας τους πελάτες με χαλασμένα αυτοκίνητα, η μητέρα περνά τις ώρες της μπροστά στην τηλεόραση, ο μικρός αδερφός καταπιέζεται, όλοι αδιαφορούν για τους άλλους, μεγαλώνει η Ματίλντα.Ένα ευαίσθητο, πανέξυπνο, αξιαγάπητο και συμπονετικό κορίτσι που ο πατέρας του δεν το υπολογίζει γιατί είναι κορίτσι. Κανένας δεν μπορεί να πιστέψει ότι το μικρό αυτό κορίτσι, που δεν πηγαίνει ακόμα σχολείο, μπορεί να είναι ένας “βιβλιοφάγος” ή ένας μικρός “υπολογιστής”.Το κοριτσάκι, αφού κάνει πολλές προσπάθειες να πείσει τους γονείς του να το αγαπήσουν και να το προσέξουν, αναγκάζεται να καταφύγει συχνά σε διάφορες “τιμωρίες” για να τους εκδικηθεί. Η κόλλα στο καπέλο του πατέρα, η βαφή της μαμάς στα μαλλιά του πατέρα και η φωνή του παπαγάλου από το τζάκι είναι κάποιες απ’ αυτές.Όταν πηγαίνει στο σχολείο βρίσκει μια στριμμένη διευθύντρια, την δ. Τράνσμπουλ, αλλά και μια καταπληκτική δασκάλα που είναι ο πρώτος άνθρωπος που την αγκαλιάζει με αγάπη και εμπιστοσύνη. Τα δυο αυτά πρόσωπα, δασκάλα και διευθύντρια, είναι μεταξύ τους δεμένα με κάποια περίεργα παιχνίδια που η μοίρα παίζει σε κάποιους ανθρώπους.Η στενή και ζεστή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στη Ματίλντα και στη δεσποινίδα Χόνεϊ, τη δασκάλα, που ζει φτωχικά αλλά ανθρώπινα σε ένα φτωχό καλύβι, οδηγεί, σιγά σιγά και μέσα από απρόοπτα και περιπέτειες, τη Ματίλντα να γλυτώσει από τους επικίνδυνους γονείς της και να ζήσει με την δ. Χόνεϊ που ξανααποκτά την περιουσία της, με τη βοήθεια και της μικρής μας φίλης.Το καταπληκτικό αλλά και τραγικό δέσιμο της δασκάλας και της διευθύντριας του σχολείου θα σας αφήσουμε να το ανακαλύψετε διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, που κλείνει με τον συγκινητικό αποχαιρετισμό των δυο αδερφιών την ώρα που οι γονείς τους εγκαταλείπουν την πόλη τους κυνηγημένοι από την αστυνομία, αφήνοντας τη Ματίλντα με την αγαπημένη της δασκάλα.
Σαραφίδου Σουζάνα
