Οπτικοακουστικός
αλφαβητισμός-Mια πρώτη προσέγγιση των οπτικών εφέ
Zούμε στην εποχή της εικόνας: Τηλεόραση, Τύπος, Κινηματογράφος, μας
βομβαρδίζουν καθημερινά με εικόνες. Άλλοτε μας δίνουν εικόνες υψηλής αισθητικής
και άλλοτε (συνηθέστερα) χαμηλού επιπέδου. Σήμερα όμως τι βλέπουν τα παιδιά είτε
του αστικού είτε του αγροτικού περιβάλλοντος; Συνηθίζουν τις εικόνες της
τηλεόρασης (αμφίβολης αισθητικής) που δίνονται έτοιμες. Έτσι, γίνονται παθητικοί
καταναλωτές εικόνων
Σε κάθε σπίτι βρίσκεται τουλάχιστον μία φωτογραφική μηχανή-σε πολλά και
βιντεοκάμερα- που χρησιμοποιούνται για να παράγουν φωτογραφίες ή βίντεο για
χρηστικούς σκοπούς και μόνο. Οι συσκευές αυτές χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από
τους "μεγάλους" αποκλείοντας τα παιδιά από ένα μέσον που θα τους δώσει την
ευκαιρία να δημιουργήσουν. Έτσι, τα παιδιά αν και πολύ περισσότερο δεκτικά σε
νέα μέσα και τεχνολογίες από τους ενήλικες, καταδικάζονται σε μια σύγχρονη μορφή
αναλφαβητισμού, του οπτικοακουστικού. Είναι ανάγκη στη σύγχρονη εποχή, τα παιδιά
να έρθουν σε επαφή και να εξοικιωθούν με νέες μορφές έκφρασης. Είναι ανάγκη ο
οπτικοακουστικός αλφαβητισμός να μπει στο σχολείο.
Ο οπτικοακουστικός αλφαβητισμός είναι η δημιουργική χρήση των οπτικοακουστικών
μέσων από τους νέους έτσι ώστε από παθητικοί δέκτες να γίνουν δημιουργοί των
δικών τους μηνυμάτων, από καταναλωτές της εικόνας να γίνουν οι ίδιοι
δημιουργικοί παραγωγοί.
Οι μαθητές της Β τάξης έφεραν φωτογραφίες τους σε διάφορες πόζες και κάδρα. Στη
συνέχεια, τις έκοψαν περιμετρικά για να αφαιρεθεί το φόντο. Κολλήθηκαν σε άλλες
φωτογραφίες μεγαλύτερες (οι οποίες απεικονίζουν τοπία, αντικείμενα, σκηνές από
ταινίες κ.λπ.) που επελέγησαν από τους ίδιους τους μαθητές και το σύνολο
ξαναφωτογραφήθηκε. Έτσι, το αποτέλεσμα είναι μια πρώτη προσέγγιση των ειδικών
εφέ που χρησιμοποιούνται στο σύγχρονο κινηματογράφο. Οι μικροί μαθητές δούλεψαν
αυτή την τεχνική θα αναγνωρίσουν αργότερα στα εφέ του κινηματογράφου και της
τηλεόρασης στοιχεία της δικής τους τεχνικής.
H δασκάλα της τάξης
Σουλτάνα Στόικου