ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
[ Κεντρική σελίδα ] [ Επάνω ] [ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΣTA ΠΟΤΑΜΟΥΔΙΑ ] [ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ] [ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ] [ ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΑ ΤΩΝ ΠΟΤΑΜΟΥΔΙΩΝ ] [ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ] [ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ ΜΑΣ ] [ OMOΡΦΙΕΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ ] [ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ]

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της συνοικίας, καταγράψαμε τα ονόματα των κυριότερων οδών της, καθώς και αυτών που περικλείουν ή είναι κοντά στο σχολείο μας. Ψάξαμε και βρήκαμε πληροφορίες για τα πρόσωπα ή τις τοποθεσίες που έδωσαν το όνομά τους σ’αυτές και το ίδιο κάναμε και με τις οδούς που βρίσκονται τα σπίτια μας.
Το σχολείο μας βρίσκεται στην οδό Μοσχοπολίδου, μπροστά από την πλατεία Νεαπόλεως. Ο Μοσχοπολίδης ήταν ένας εύπορος έμπορος από τη Μοσχόπολη της Βουλγαρίας και δυστυχώς ελάχιστα στοιχεία υπάρχουν γι’αυτόν.
Η Νεάπολη, όπως προκύπτει από ψήφισµα ακρωτηριασµένης επιγραφής που έχει διασωθεί, ήταν αποικία των Θασίων. Ιδρύθηκε τον 7ο π.Χ. αιώνα, όταν οι Θάσιοι προσπαθούσαν να διεισδύσουν στην απέναντι θρακική παραλία. Η προσπάθειά τους όµως αυτή, δεν έγινε ειρηνικά. Χρειάστηκαν πολυετείς πόλεµοι εναντίον των ντόπιων θρακικών φυλών στους οποίους έλαβε µέρος και ο ποιητής Αρχίλοχος. Οι φορολογικοί κατάλογοι της Α' Αθηναϊκής συµµαχίας είναι αυτοί που µνηµονεύουν για πρώτη φορά τη Νεάπολη. Το έτος 454 π.Χ. αναφέρεται στους φορολογικούς καταλόγους ως "Νεάπολις εν Θράκη" και ότι πλήρωσε 1000 δραχµές φόρο. Από το 449 αναφέρεται απλά και ως Νεάπολις. Κατά τον πελοποννησιακό πόλεµο η Νεάπολη παρέµεινε πιστή στην Αθήνα. Έφθασε µάλιστα σε τέτοιο σηµείο αφοσίωσης ώστε να στραφεί και εναντίον της µητρόπολής της, της Θάσου. Μετά την κατάληψη της Αθήνας από τους Λακεδαιµόνιους, η Νεάπολη φαίνεται ότι δεν τιµωρήθηκε για την αφοσίωσή της στους Αθηναίους. Η Νεάπολη ήταν µέλος της Β΄ Αθηναϊκής συµµαχίας, κι έµεινε σύµµαχος της Αθήνας ως την κατάκτησή της από το βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο. Η κατάληψη των Κρηνίδων και η µετονοµασία τους σε "Φίλιπποι" ήταν το προµήνυµα της επερχόµενης κατάκτησής τους. Οι µαρτυρίες που έχουµε για τα χρόνια που ακολουθούν είναι ελάχιστες. Η πιο σηµαντική είναι ότι κατά τη µάχη των Φιλίππων, ο λιµένας της Νεάπολης χρησίµευσε ως βάση του στόλου της ρωµαϊκής παράταξης. Κατά τους ελληνιστικούς και ρωµαϊκούς χρόνους ο λιµένας της Νεάπολης αποτελεί το τέρµα του εµπορικού δρόµου που ενώνει τους Φιλίππους µε την Ανατολή µέσω Αλεξάνδρειας. Από εδώ εισβάλλουν οι ανατολικές θρησκευτικές λατρείες και δοξασίες και προς το τέλος ο χριστιανισµός. Τον ίδιο δρόµο ακολούθησε και ο Απόστολος Παύλος το 54 µ.Χ. Φθάνει στη Νεάπολη και πηγαίνει στους Φιλίππους όπου και ίδρυσε την πρώτη χριστιανική εκκλησία στην Ευρώπη.
Ακριβώς απέναντι από το σχολείο μας βρίσκεται η οδός Σερδάρογλου. Κατά την επανάσταση του 1821 οι Τούρκοι προέβησαν σε ξυλοδαρµούς και βιοπραγίες Καβαλιωτών για να κάµψουν το φρόνηµα τους. ∆ιασώζεται το όνοµα του Κώστα Σερδάρογλου, που τον κρέµασαν οι Τούρκοι σε πλάτανο για να εκφοβίσουν το ελληνικό στοιχείο. Η Καβάλα δεν επαναστάτησε λόγω του ολιγάριθµου ελληνικού πληθυσµού και λόγω της παρουσίας µεγάλου αριθµού Τούρκων στρατιωτών στην περιοχή τους. Συµµετείχε όµως στον απελευθερωτικό αγώνα µε αγωνιστές της που κατέφυγαν και πολέµησαν στη νότια Ελλάδα. Την περίοδο 1916-1918 η περιοχή καταλαμβάνεται από τους Βουλγάρους ξανά. είναι η χειρότερη κατοχή. ο τότε διοικητής παραδίδει την περιοχή με πρωτόκολλο σε βούλγαρο υπολοχαγό και φεύγει και αυτός «αιχμάλωτος» μαζί με το Δ΄ Σώμα Στρατού για το Γκαίρλιτς της Γερμανίας. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1916 Βούλγαροι, Τούρκοι και Γερμανοί καταλύουν τα πάντα και απομακρύνουν τους Δημάρχους Δράμας Μ. Φέσσα και Καβάλας Νικ. Σερδάρογλου και στην θέση τοποθετούν στην μεν Δράμα Βούλγαρο Δήμαρχο στη δε Καβάλα τον Τούρκο Χαμδή Αγά.
Η οδός Θέτιδος πήρε το όνομά της από τη Θεσσαλική θαλάσσια θεότητα, κόρη τού Νηλέως και της Δωρίδος, μητέρα του Αχιλλέα. Σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη παράδοση, η Θέτις ήταν μια από τις Νηρηίδες, κόρη τού Νηρέως. Μεταξύ των αδελφών της, των 50 Νηρηίδων, κατέχει την πιο εξέχουσα θέση. Εκτός από τη συνήθη παράδοση που θεωρεί πατέρα της Θέτιδος τον Νηρέα, υπάρχει και άλλη μεταγενέστερη, που στη θέση του Νηρέως τοποθετεί τον Χείρωνα, ο οποίος στον μύθο με τη Θέτιδα, τον Πηλέα και τον Αχιλλέα παίζει μεγάλο ρόλο. Και πολλοί μεταγενέστεροι συγγραφείς θεωρούν τον Χείρωνα πατέρα της Θέτιδος. Σχετική με την παράδοση αυτή είναι η αφήγηση του Σταφύλου της Ναυκράτεως, σύμφωνα με την οποία ο Χείρων, στην πρoσπάθειά του να κάνει τον Πηλέα ονομαστό, τον έδωσε ως σύζυγο στη Θέτιδα κατά διαταγή του Διός και στον γάμο τους φάνηκαν οι θεοί ανάμεσα σε θόρυβο και βροχή. Η Θέτις ανατράφηκε από την Ήρα, παραλλαγή του μύθου που ήταν γνωστή και στα «Κύπρια έπη», όπου αναφερόταν ότι η Θέτις «΄Ήρα χαριζομένη» αποδείκνυε τον δεσμό αγάπης της Ήρας με τον Δία. Η ίδια παραλλαγή αναφέρεται και στον Ησίοδο.
Η οδός Αμφιτρίτης πήρε το όνομά της από τη θεά της θάλασσας, τη σύζυγο του Ποσειδώνα. Ήταν μια από τις πενήντα Νηρηίδες ή απλά η θηλυκή προσωποποίηση της θάλασσας, η μητέρα των ψαριών, των φαλαινών και των δελφινιών. Σύμφωνα με τη "Θεογονία" του Ησίοδου, ήταν κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας, αλλά κατά τον Απολλόδωρο ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος. Ακόμα όμως και ο Απολλόδωρος την κατατάσσει ανάμεσα στις Νηρηίδες. Ο Ποσειδώνας και η Αμφιτρίτη είχαν ένα γιο, τον Τρίτωνα. Ο Απολλόδωρος επίσης αναφέρει μια κόρη του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης με το όνομα Βενθεσικύμη. Ο μύθος αναφέρει ότι κάποτε ο Ποσειδώνας την είδε να χορεύει στη Νάξο και τη θέλησε για γυναίκα του. Αυτή, για να ξεφύγει, κατέφυγε στον Άτλαντα, στην άκρη της θάλασσας. Ο Ποσειδώνας όμως έστειλε πίσω της το Δέλφινα, που την έφερε πίσω. Ένας άλλος μύθος αναφέρει επίσης ότι το νησί των Παξών γεννήθηκε, όταν ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινά του το νότιο ακρωτήρι της Κέρκυρας για να δημιουργήσει ένα ερωτικό καταφύγιο και να στεγάσει τον δεσμό του με τη Νηρηίδα Αμφιτρίτη. Η Αμφιτρίτη λατρευόταν μαζί με τον Ποσειδώνα στην Τήνο, Σύρο, Μύκονο και Λέσβο και κυρίως από τις γυναίκες σαν προστάτρια της γυναικείας γονιμότητας και θεραπεύτρια γυναικείων ασθενειών. Σώθηκαν πολλά γλυπτά, αγγεία, ανάγλυφα κ.ά., με παραστάσεις της Αμφιτρίτης πάντοτε δίπλα στον Ποσειδώνα.
Ο Ήφαιστος, ένας από τους Ολύμπιους θεούς, γιος του Δία και της Ήρας έδωσε το όνομά του στην ομώνυμη οδό. Ο Ήφαιστος αναφέρεται ώς κουτσός και η χωλότητά του δικαιολογείται με διάφορες μυθικές παραδόσεις. Σύμφωνα με την επικρατέστερη παράδοση, όταν η Ήρα είχε  φιλονικήσει με τον Δία για τον Ηρακλή, ο Ήφαιστος θέλησε να βοηθήσει τη μητέρα του.Ο Δίας τότε οργίστηκε, άρπαξε τον Ήφαιστο από το πόδι και τον εκσφενδόνισε από τον Όλυμπο στη θάλασσα. Αργότερα, παντρεύτηκε την Αφροδίτη. Ο ΄Ηφαιστος ήταν θεός της φωτιάς, επεξεργαζόταν το χαλκό και κατασκεύαζε σπουδαιότατα έργα.
Τα Δωδεκάνησα είναι το νησιωτικό σύμπλεγμα στο ΝΑ Αιγαίο που έδωσε το όνομά του σε μια από τις οδούς της γειτονιάς μας. Αποτελούνται από 18 μεγάλα νησιά, πολλά μικρότερα και πλήθος βραχονησίδες. Τα μεγαλύτερα νησιά της Δωδεκανήσου είναι : η Ρόδος, η Κως, η Κάρπαθος, η Κάλυμνος, η Αστυπάλαια, η Κάσος, η Τήλος, η Σύμη, η Λέρος, η Νίσυρος, η Πάτμος, το Καστελλόριζο, η Χάλκη, οι Λειψοί, το Αγαθονήσι και οι Αρκοί. Τα Δωδεκάνησα έχουν έκταση 2.705 τ. χλμ. και πληθυσμό 162.439 κατοίκους. Πρωτεύουσα είναι η Ρόδος. Το έδαφος των νησιών είναι άγονο και πετρώδες. Το κλίμα είναι το ήπιο κλίμα των νησιών του Αιγαίου, με ήπιους χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια. Στα μεγαλύτερα νησιά η γη καλλιεργείται εντατικά. Φημισμένα είναι τα κηπευτικά τους προϊόντα. Μεγάλο επίσης μέρος των κατοίκων των νησιών ασχολείται με την σπογγαλιεία, που γίνεται τόσο στα παράλιά τους, όσο και στα παράλια της Β. Αφρικής. Σοβαρό ρόλο επίσης στην οικονομία του νομού παίζει και ο τουρισμός. Τα νησιά έχουν αξιοποιηθεί κατάλληλα και είναι από τα καλύτερα θέρετρα της Μεσογείου. Απελευθερώθηκαν από τους Τούρκους το 1912, όταν τα κατέλαβαν οι Ιταλοί. Ενώθηκαν με την Ελλάδα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με συνθήκη που υπέγραψαν Ελλάδα και Ιταλία στις 10 Φεβρουαρίου 1947 και η οποία υλοποιήθηκε στις 7 Μαρτίου 1948.
Η οδός Ασπασίας πήρε το όνομά της από την Ασπασία από τη Μίλητο που έζησε τον 5ο π.Χ. αι. Στην Αθήνα ήρθε το 455 π.Χ. παίζοντας σημαντικό ρόλο στην πνευματική, καλλιτεχνική και πολιτιστική ζωή της Αθήνας. Ήταν πολύ μορφωμένη και έξυπνη και γι’ αυτό δέχτηκε πολλούς επαίνους αλλά και επικρίσεις από τους πιο δημοφιλείς άντρες της εποχής της. Είχε δεσμό με τον Περικλή, ο οποίος χώρισε τη γυναίκα του και ζούσε μαζί της μέχρι το τέλος της ζωής του το 429 π.Χ. Ο Περικλής κατηγορήθηκε εξ’ αιτίας της και η ίδια δικάστηκε για ασέβεια και αθεΐα αλλά αθωώθηκε. Απέκτησε έναν γιo, τον Περικλή το νεώτερο. Μετά το θάνατο του Περικλή έζησε με τον προβατοπώλη Λυσικλέα και τον βοήθησε να γίνει ρήτορας και πολιτικός. Πέθανε άδοξα στην Αθήνα. Ο Αισχίνης είχε γράψει διάλογο με τίτλο “Ασπασία” που δεν σώθηκε.
Η Καλλιόπη, η μεγαλύτερη από τις 9 μούσες, κόρη του Δία και της Μνημοσύνης έδωσε το όνομά της σε μια οδό κοντά στο σχολείο μας. Κατά τους Αρχαίους προστάτευε την επική ποίηση και γι΄αυτό την τιμούσαν οι ποιητές και οι ραψωδοί και αργότερα οι ρήτορες γιατί το όνομά της σημαίνει αυτήν που έχει καλή όψη. Την θεωρούσαν προστάτιδα όλων των τεχνών. Σύμφωνα με μια παράδοση γέννησε από τον Απόλλωνα τον Ιάλεμο, θεό των λυπητερών τραγουδιών. Η τέχνη την παρουσιάζει με την μορφή μιας μεγαλόπρεπης γυναίκας, που φοράει στο κεφάλι δάφνινο ή χρυσό στεφάνι. Κρατάει πένα και χαρτί ή κυλινδρικό βιβλίο και έχει στα πόδια της την Ιλιάδα, την Οδύσσεια ή την Αινειάδα.
Ο Αρχιμήδης είναι ο Έλληνας σοφός που έδωσε το όνομά του σε οδό της γειτονιάς μας. Γεννήθηκε το 287 π.Χ. και πέθανε το  212 π.Χ. Ήταν ένας από τους σπουδαιότερους διανοητές της αρχαιότητας. Διατύπωσε την αρχή της υδροστατικής, τη γνωστή "Αρχή του Αρχιμήδη", σύμφωνα με την οποία αν βάλουμε σ’ ένα υγρό ένα στερεό βαρύτερο από αυτό, θα βυθιστεί, αν όμως ισορροπήσει στο υγρό, τότε δέχεται μια δύναμη (άνωση), ίση με το βάρους του υγρού που εκτοπίζει.
Η Αφροδίτη, η μυθική θεά της ομορφιάς και του έρωτα, κοσμεί με το όνομά της μια ακόμη οδό. Γεννήθηκε από το αίμα του πληγωμένου Ουρανού, που σκορπίστηκε στη θάλασσα. Την ονόμασαν Αφροδίτη γιατί αναδύθηκε μέσα από τους αφρούς. Συνοδευόταν από άλλες μικρότερες θεότητες, την Ήβη, την Πειθώ, τις Ώρες, τις Χάριτες και τον Έρωτα. Αυτοί φρόντιζαν το ντύσιμο και τον καλλωπισμό της. Παντρεύτηκε τον Ήφαιστο, αλλά είχε και άλλες ερωτικές περιπέτειες, όπως με τον Άρη, με τον οποίο απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Ακόμη μια θεά της αρχαιότητας, η Άρτεμη, δίνει το όνομά της σε μια κοντινή μας οδό. Θεά του κυνηγιού και των δασών, κόρη του Δία και της Λητούς και δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, περνούσε το χρόνο της κυνηγώντας σε απάτητα βουνά, συντροφιά με τις Νύμφες. Ήταν πολύ σκληρή στις αποφάσεις της και τιμωρούσε όσους δεν σέβονταν τη δύναμή της ή δεν την τιμούσαν. Προστάτευε όμως αυτούς που ήταν αδύναμοι και είχαν την ανάγκη της. Ιερό της ζώο ήταν το ελάφι. Στις παραστάσεις απεικονίζεται με τόξο και βέλη και τριγυρισμένη από ελάφια. Ονομαστά ιερά της υπήρχαν στην Αρκαδία, την Εύβοια, τη Δήλο, τη Σάμο και την Κρήτη.
Η οδός Μετεώρων πήρε το όνομά της από τους βράχους σε σχήμα πύργων στο νομό Τρικάλων, κοντά στη Καλαμπάκα, με μέσο ύψος 300 περίπου μέτρα. Η περιοχή που καταλαμβάνουν έχει μήκος 3 χλμ. και πλάτος 2 χλμ. Είναι γνωστά από τη μοναστική πολιτεία που έχει αναπτυχθεί πάνω σε αυτά κατά τον 14ο αιώνα. Οι βράχοι έχουν προέλθει από γεωλογικές μεταβολές ή σεισμικές δονήσεις. Σήμερα λειτουργούν τα εξής μοναστήρια : Μονή Βαρλαάμ, Μονή Μεταμορφώσεως, Μονή Ρουσάνου, Μονή Αγίου Στεφάνου, Μονή Αγίου Νικολάου και Μονή Αγίας Τριάδος.
Ο Αριστοτέλης Στάνης γεννήθηκε το 1868 στην Καβάλα και πέθανε το 1942 κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής. Ήταν καθηγητής στο "Ημιγυμνάσιο" της Καβάλας. Οι χρονολογίες της γέννησης και του θανάτου του είναι γραμμένες στο μαρμάρινο μνήμα που του έφτιαξαν νεώτερα οι μαθητές του. Το 1886 αναφέρεται για πρώτη φορά ως συνδρομητής βιβλίου. Το 1932-33 ήταν ο τελευταίος σχολικός χρόνος της διδασκαλίας του Αριστοτέλη Στάνη. Οι μαθητές της τάξης Δημήτριος Καραγιαννακίδης, Αντώνης Δημόπουλος, Θεοφάνης Αναγνωστάκης, Σταύρος Βελισσάρης κ.α., που τον είχαν στο μάθημα της Ιστορίας, θυμούνται τον αποχαιρετισμό του. Λέγεται ότι απέφυγε να γίνει γυμνασιάρχης για να μην απομακρυνθεί από την Καβάλα. Υπηρέτησε όμως μερικά χρόνια ως γυμνασιαρχεύων. Οι μαθητές του σήμερα μιλούν με σεβασμό για το δάσκαλό τους. Πολλοί ομολογούν ότι ήταν αρχαιολάτρης, παραστατικός στη διδασκαλία και είχε ιδιαίτερη επίδοση στο μάθημα της Ιστορίας.
Ένα χαρακτηριστικό επεισόδιο, που συνέβη τον Οκτώβριο του 1912, πριν κατέβουν οι Βούλγαροι στην Καβάλα, είναι το εξής: Από τα παράθυρα του γυμνασίου φάνηκαν δύο ελληνικά αντιτορπιλικά να περιφέρονται έξω από το λιμάνι της Καβάλας. Ήταν το "Δόξα" και το "Νίκη". Ο καθηγητής Αριστοτέλης Στάνης, που τους δίδασκε εκείνη την ώρα, έκανε το σταυρό του και ένας μαθητής του, γέλασε με το σταυρό που είδε να κάνει ο καθηγητής του μέσα στην τάξη. Εκνευρισμένος ο Αριστοτέλης Στάνης χαστούκισε το μαθητή και του είπε: "Δε γελούν την ιεράν ταύτην στιγμήν".
Ο Αριστοτέλης Στάνης κράτησε άσβεστη την εστία του Ελληνισμού και των γραμμάτων στην πόλη μας σε πολύ δύσκολα χρόνια. Ευτύχησε να δει την Καβάλα ελεύθερη και μάλιστα αυτός το πρωί της 26ης Ιουνίου 1913 υποδέχτηκε το ναυτικό άγημα που αποβιβάστηκε από το τορπιλοβόλο "Δόξα" με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Κριεζή. Οι μαθητές του Ημιγυμνασίου παρατεταγμένοι με τον καθηγητή Στάνη απέδιδαν τιμές και συνόδευσαν το άγημα στο Διοικητήριο, το σημερινό Πρωτοδικείο, όπου στον εξώστη του υψώθηκε η Ελληνική σημαία στην ελεύθερη πια Καβάλα. Δίκαια δόθηκε λοιπόν το όνομά του σε οδό στις παρυφές της συνοικίας μας.
Η οδός Σαπφούς πήρε το όνομά της από τη Σαπφώ που ήταν Ελληνίδα ποιήτρια, η διασημότερη της Αρχ. Ελλάδος (τέλος του 7ου αι. π.Χ.-πρώτο μισό του 6ου αι. π.Χ.). Γεννήθηκε στη Λέσβο και σχεδόν για όλη της την ζωή έζησε στη Μυτιλήνη, περιτριγυρισμένη από μια ομάδα κοριτσιών της αριστοκρατίας, που εξασκούσαν μαζί της την ποίηση, την μουσική και τον χορό. Η Σαπφώ έγραψε στην Αιολική διάλεκτο της Λέσβου. Στην ελληνιστική εποχή, η ποίηση της διαιρέθηκε σε 9 βιβλία, από τα οποία σώθηκαν μια ακέραια ωδή και λίγες εκατοντάδες αποσπάσματα. Είναι μια πυκνή, ουσιαστική και εκλεπτυσμένη ποίηση ως προς τη γλώσσα, χωρίς ψεγάδια στο μουσικό της μέρος. Σύμφωνα με την παράδοση, γκρεμίστηκε από ένα βράχο στην Λευκάδα και αυτοκτόνησε, γιατί ο έρωτας της για κάποιον όμορφο νέο δε βρήκε ανταπόκριση.
Η ονομασία της οδού Επτανήσου προέρχεται από τα Επτάνησα τα οποία είναι νησιωτικό σύμπλεγμα της Ελλάδας στο Ιόνιο Πέλαγος. Βρίσκονται κατά μήκος και κοντά στην βορειοδυτική ακτή της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ονομάζονται Επτάνησα από τον αριθμό των μεγαλύτερων νησιών του συμπλέγματος, που είναι Ζάκυνθος, Ιθάκη, Κέρκυρα, Κεφαλλονιά, Κύθηρα, Λευκάδα και Παξοί. Το σύμπλεγμα περιλαμβάνει και κάποια μικρότερα νησιά όπως τους Οθωνούς (σύμπλεγμα τριών μικρότερων νησιών), τις Στροφάδες, τους Αντίπαξους, τα Αντικύθηρα, τον Κάλαμο, το Μεγανήσι, τον Καστό, την Ελαφόνησο, την Ερεικούσσα και άλλα. Τα Επτάνησα είναι γνωστά από την αρχαιότητα. Τα Κύθηρα είναι το νησί που θεά Αφροδίτη επέλεξε να αναδυθεί, Ιθάκη είναι το νησί του Οδυσσέα και η Κέρκυρα των Φαιάκων. Από τον 11° αιώνα τα Επτάνησα δοκιμάστηκαν από τις επιδρομές πειρατών και διαφόρων ηγεμόνων της Δύσης. Κατά την περίοδο των Σταυροφοριών αποσπάστηκαν από το Βυζάντιο, μέχρι που κατακτήθηκαν στα τέλη του 15ου αιώνα, εκτός από τη Λευκάδα, από Βενετούς. Με τη συνθήκη που υπογράφτηκε στις 17/29 Μαρτίου 1864 ανάμεσα στις τρεις Δυνάμεις, την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία, και στο ελληνικό βασίλειο τα Επτάνησα πέρασαν οριστικά στην ελληνική κυριαρχία στις 21 Μαΐου.
Η οδός Χειμάρας είναι ένα γραφικό δρομάκι πάνω από το σχολείο μας. Η Χειμάρα ή Χιμάρα είναι περιοχή και πόλη της Αλβανίας με μεγάλο ελληνικό πληθυσμό. Βρίσκεται κοντά στους παράλιους πρόποδες των Ακροκεραύνειων Όρων. Το όνομά της περιοχής (Χειμάρρα) οφείλεται σε ονομασία παλαιού κάστρου που υπήρχε στην ομώνυμη περιοχή και που περιελάμβανε 40 περίπου χωριά. Σε πολλά σημεία αυτής της περιοχής σώζονται μνημεία ρωμαϊκής περιόδου. Η ομώνυμη πόλη είναι κτισμένη επί της αρχαίας πόλης "Χιμαίρας", (εξ ου και με το όνομα Χιμάρα). Εμφανίζεται στην ιστορία από τον 9ο π.Χ. αιώνα.Κατά τη περίοδο της Φραγκοκρατίας η Χειμάρρα καταλήφθηκε από τους Βενετούς. Μετά τη πτώση της Κωνσταντινούπολης οι κάτοικοί της διεξήγαγαν σκληρούς αγώνες κατά των Τούρκων με επικεφαλής τον Γεώργιο Καστριώτη τον αποκαλούμενο Σκεντέρμπεη. Μετά τον θάνατο αυτού τον αγώνα συνέχισε ο Γεώργιος Αρέσιος. Το 1518 ένας Χειμαρριώτης αρνησίθρησκος ο Λιάζ-πασάς κατάφερε να πείσει τους πατριώτες του να δεχθούν τη κυριαρχία των Τούρκων έναντι μεγάλων ανταλλαγμάτων με οικονομικά προνόμια, τα οποία αργότερα οι Τούρκοι τ΄ αφαίρεσαν. Έτσι μια μεγάλη σειρά από εξεγέρσεις και επαναστάσεις εναντίον των Τούρκων αλλά και των Αλβανών χαρακτηρίζουν τη πόλη της Χειμάρρας. Το 1821 Χειμαρριώτες υπό τον Σπυρομίλιο κατέβηκαν στο Μεσολόγγι και στο Φάληρο. Στους Βαλκανικούς πολέμους οι Χειμαρριώτες εξεγέρθηκαν ζητώντας την αυτονομία και ανεξαρτησία τους που προσπάθησαν να κρατήσουν ενόπλως μέχρι το 1922.
Η οδός Ρωμανού φέρνει κάτι από Βυζάντιο στη γειτονιά μας. Ο Ρωμανός ήταν κορυφαίος ποιητής και υμνογράφος της Εκκλησίας. Γεννήθηκε στην Έμεσα της Συρίας πιθανώς τον 6ο αιώνα και σύμφωνα με ανώνυμο ύμνο ήταν εβραϊκής καταγωγής. Στη Βυρητό έκανε τις σπουδές του και στα χρόνια τς βασιλείας του Αναστασίου του Α' ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολης, όπου και υπηρέτησε στο ναό της Αγίας Σοφίας. Μετά την παταγώδη αποτυχία του σαν ψάλτης στον εσπερινό των Χριστουγέννων, αποσύρθηκε στη μονή της Θεοτόκου των Κύρου. Εκεί, σύμφωνα με το Μηνολόγιο του Βασιλείου η Θεοτόκος του έδωσε το χάρισμα της σύνθεσης ύμνων. Σύμφωνα με το συναξαριστή ο Ρωμανός έγραψε χίλιες περίπου συνθέσεις από τις οποίες διασώθηκε μόνο το ένα δέκατο. Ύμνησε όλους σχεδόν τους Αγίους και τις εορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας.Tο έργο του δεν εξετάζεται μόνο από θρησκευτικής ή λογοτεχνικής άποψης αλλά και ιστορικής και λαογραφικής. Πέθανε γύρω στο 560 μ.Χ. Για τη μεγάλη του προσφορά στη χριστιανική υμνογραφία ονομάστηκε Πίνδαρος της εκκλησιαστικής ποίησης. Η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του την 1η Οκτωβρίου.