ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Περπατήσαμε στη γειτονιά μας και φωτογραφήσαμε τα μαγαζιά που υπάρχουν σ'αυτήν. Σε μερικά από αυτά συζητήσαμε με τους ιδιοκτήτες τους οι οποίοι μας μίλησαν για τη ζωή τους, τις δραστηριότητες και τις αναμνήσεις τους από τα Ποταμούδια
|
|
 Ο φούρνος του κ. Κελβερίδη |
 Το καφενεδάκι – oυζερί δίπλα στο σχολείο |
 Το ψιλικατζίδικο της κας Κικής |
 Delivery και γαλακτοπωλείο |
 Μανάβικο |
 Παντοπωλείο πάνω από το σχολείο |
 Το ιχθυοπωλείο της γειτονιάς |
 Η ταβέρνα "Το Γεφυράκι" |
 Το παντοπωλείο του κ. Τάσου στην Αρτέμιδος |
 Video club |
 Το παντοπωλείο του κ. Κώστα |
 Είδη ζωγραφικής |
||
Ο κ. Νάτρας στο ιχθυοπωλείο της γειτονιάς, μας είπε:
Μένω στα Ποταμούδια εδώ και 76 χρόνια. Η περιοχή στα δικά μου χρόνια ήταν πολύ υποβαθμισμένη. Οι δρόμοι ήταν από χώμα και τα παιδιά έπαιζαν με μπάλες από κουρέλια. Το στολίδι όμως της περιοχής ήταν το σχολείο το οποίο κατασκευάστηκε τη δεκαετία του '30 και ήταν το μεγαλύτερο οικοδόμημα εκείνης της εποχής για την πόλη της Καβάλας. Εκεί δίδαξαν άνθρωποι πτυχιούχοι, κάτι ασυνήθιστο για τα δεδομένα εκείνης της εποχής. Το 1941-1944 χρησιμοποιήθηκε από τους Βούλγαρους λόγω της κατοχής. Μετά την κατοχή, το κτίριο λειτούργησε πάλι ως σχολείο αλλά στον εμφύλιο λειτούργησε ως στρατώνας. Θυμάμαι με αγάπη τη δασκάλα κυρία Ευθαλία και τους δασκάλους δασκαλογιάννη και Σταύρο Ρωμανιά.
Η γιαγιά της συμμαθήτριάς μας Θεανώς ζει περίπου 30 χρόνια στην γειτονιά των Ποταμουδίων και έχει ένα παντοπωλείο. Απ’ ό,τι μας είπε, δεν έχει κανένα πρόβλημα, ούτε υπήρξε στο παρελθόν, γιατί όλοι οι γείτονες είναι πάρα πολύ συμπαθητικοί. Δεν έχουν γίνει πολλές αλλαγές, αλλά όπως ήταν φυσικό, δημιουργήθηκαν δρόμοι και καινούργια μαγαζιά. Τη θέση των μονοκατοικιών, την πήραν πολυώροφες πολυκατοικίες. Τα πηγάδια που υπήρχαν, έκλεισαν. Το ίδιο συνέβη και με τα λίγα καπνομάγαζα που υπήρχαν στη περιοχή.
Ο ιδιοκτήτης του φούρνου στη γειτονιά μας κ. Κελβερίδης, μας είπε:
Η συνοικία των Ποταμουδίων δημιουργήθηκε όταν ήρθαν οι πρόσφυγες μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Στην αρχή έφτιαξαν σπίτια χαμηλά και έμεναν πολλοί άνθρωποι σε κάθε δωμάτιο. Αργότερα, όπως μεγάλωνε η πόλη της Καβάλας, έτσι και στα Ποταμούδια, γκρέμιζαν τα σπίτια και στην θέση τους έφτιαξαν πολυκατοικίες. Ο φούρνος του Κελβερίδη ιδρύθηκε το 1930, πριν από 77 χρόνια. Ένα κατάστημα που λειτουργεί σε μια γειτονιά έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα..
Το πλεονέκτημα που έχει είναι ότι έχει σταθερή πελατεία, η οποία τα τελευταία χρόνια αυξήθηκε λόγω της αύξησης των κατοίκων της γειτονιάς. Το μειονέκτημα όμως είναι ότι με την εξάπλωση της χρήσης του αυτοκινήτου, ο κόσμος δεν ψωνίζει μόνο από την γειτονιά του, αλλά συνήθως από το κέντρο της πόλης όπου υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία και καλύτερες τιμές. Έτσι, οι τρόποι για να κρατήσει την πελατεία του είναι η ποικιλία των αρτοσκευασμάτων, η άριστη ποιότητά τους και η προσωπική εξυπηρέτηση.
Συζητήσαμε με την ιδιοκτήτρια του γαλακτοπωλείου κα Βέτα:
Παλιά στη γειτονιά μας υπήρχε ένα μεγάλο περίπτερο στη θέση της εισόδου του τωρινού κλειστού γυμναστηρίου, το ρυάκι στη θέση του πάρκου που χαρακτήριζε τη γειτονιά και το γαλατάδικο στη θέση του καινούριου πάρκου. Πολύ αργότερα δημιουργήθηκε το κλειστό γυμναστήριο. Η αυλή του σχολείου μας παλιά ήταν αλάνα. Η κυρία Βέτα μένει στη γειτονιά μας γιατί εδώ είναι το πατρικό της. Εδώ γεννήθηκε, εδώ μεγάλωσε και εδώ συνεχίζει να ζει. Δεν φεύγει από εδώ γιατί έχει πολλές γνωριμίες.
Ένα από τα μειονεκτήματα είναι ότι μαζεύτηκε πολύς κόσμος κι έτσι χάθηκε η γραφικότητα της γειτονιάς.
