Γιάννης
Κουκιάς*
ΜΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ
Ιούνιος του 1969
Tο καλοκαίρι έφτασε τρέχοντας ζεστό, κεφάτο,
γεμάτο υποσχέσεις για όμορφες διακοπές.
Σε λίγο οι πόρτες του σχολείου θα κλείσουν για αρκετό καιρό. Όμως μένει το
σημαντικό "φινάλε", η γιορτή του αποχαιρετισμού. Στην παράσταση που ετοίμασε η
τάξη μου – η ένδοξη Γ΄ τάξη του 2ου Δημοτικού σχολείου Καβάλας – θα
είμαι ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ!
Ο ρόλος μου – θα κάνω έναν πολύ νευρικό κύριο – είναι ο τέλειος κωμικός ρόλος,
θα πέσει πολύ γέλιο. Μα συντρέχουν και άλλα πιο σημαντικά πράγματα. Είναι η
πρώτη μου επαφή με το θέατρο που το αγαπώ πάρα πολύ.
Συμπρωταγωνίστρια η Μαιρούλα, η ομορφούλα της τάξης.
Και σε ένα μικρό, αξιοθρήνητο, ασήμαντο ρολάκο της κακιάς ώρας παίζει ο
ανταγωνιστής μου στα μαθήματα και στην καρδιά της Μαιρούλας, ο άσπονδος φίλος
μου, ο Βασιλάκης.
Οι πρόβες πηγαίνουν πολύ καλά. Τα λόγια μου τα ξέρω φαρσί. Η δασκάλα μου είναι
όλο μπράβο Γιαννάκη - και τι καλά που παίζεις - και εσύ παιδί μου είσαι
γεννημένος ηθοποιός. Η Μαιρούλα είναι όλο γλύκες και χαμόγελα και θαυμασμό.
Και ο Βασιλάκης πάει να σκάσει από τη ζήλια του.
Τι όμορφα που περνάω Θεέ μου! Τι χαρούμενο καλοκαίρι ετοιμάζομαι να ζήσω. Πώς μ’
αρέσει το θέατρο! Με αυτό θέλω να ασχολούμαι σ’ όλη μου τη ζωή.
Aπό την παράσταση "Το όνειρο του Δωδεκάμερου"
Καλός είναι ο Γιαννάκης αλλά …
είναι ο κύριος Φιλήμωνας, ο καλλιτέχνης της πόλης μας, φίλος της δασκάλας μου
που ήρθε στην πρόβα για να βοηθήσει στην σκηνοθεσία.
Καλός μωρέ είναι ο Γιαννάκης αλλά έχει δυστυχώς πολύ λεπτή φωνή για να κάνει
αυτόν τον ρόλο. Νομίζω πως δεν του πάει καθόλου. Θα πρότεινα λοιπόν,
…μπλα…μπλα…μπλα…ο Βασιλάκης και μπλα…μπλα…μπλα…ο Γιαννάκης.
Με αυτή τη μικρή αλλαγή τα πράγματα θα διορθωθούν θαυμάσια.
Έφθασε η μεγάλη μέρα. Η αυλή του σχολείου γέμισε από παιδιά και γονείς που ήρθαν
να παρακολουθήσουν τη γιορτή μας. Και να, ξεκινάει η παράστασή μας. Ο κόσμος
γελάει. Διασκεδάζει, χειροκροτά. Μπράβο σε όλους! Πολύ καλή παράσταση! Μπράβο
στα παιδιά!
Μπράβο στον πρωταγωνιστή τον Βασιλάκη με τον σπουδαίο κωμικό ρόλο! Μπράβο στη
Μαιρούλα. Έλαμπε πάνω στη σκηνή και ήταν όλο χαμόγελα για τον Βασιλάκη - στο
τέλος του έδωσε κι ένα φιλί στο μάγουλο και χαιρέτησαν τον κόσμο πιασμένοι
χεράκι – χεράκι. Και από πίσω εγώ κατσούφης, αγέλαστος, με τον μικρό,
αξιοθρήνητο, ασήμαντο ρολάκο της κακιάς ώρας, να σκάω από τη ζήλια μου.
Τι φρίκη που πέρασα, Θεέ μου! Τι μίζερο καλοκαίρι! Τι απογοήτευση…. Ορκίζομαι να
μη ξαναπαίξω στο θέατρο! Ορκίζομαι!
O Γ. Κουκιάς στην τάξη μας
* Ο Γ. Κουκιάς είναι ηθοποιός