Αργύρης Μπακιρτζής
Ε ΄τάξη, Εκπαιδευτήρια
Κοραής
Γύρω στα 14
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠ' ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ
Μετά
την επίσκεψη των μαθητών-τριών της έκτης τάξης του 11ου Δημοτικού Σχολείου
Ποταμουδίων με το δάσκαλό τους στο παράλιο τείχος της Καβάλας, κατά την οποία
τους παρουσίασα την ιστορία του, τις διαδοχικές του φάσεις, τις εργασίες που
έχουμε κάνει κι αυτές που σχεδιάζουμε για τη συντήρησή του, μου ζητήθηκε να
παρουσιάσω γραπτώς μια ανάμνηση απ’ τα μαθητικά μου χρόνια., κι αυτό κάνω, λίγο
διαφορετικά. Αφήνω τη μνήμη μου να ταξιδέψει και να ανασύρει σκόρπιες αναμνήσεις
απ’ τα χρόνια του Δημοτικού Σχολείου:
Θα μου μείνει αξέχαστη η δασκάλα μου στην Α΄ Δημοτικού, η κυρία Δόμνα.. Μια πολύ
γλυκιά Αθηναία, εξαίσιας ομορφιάς, αδελφή της πεθεράς του διανοητή Κωστή Μοσκώφ,
απ’ τον πρώτο ξάδελφο του οποίου αγόρασα πρόσφατα το σπίτι στο οποίο, με την
οικογένειά μου, κατοικώ στην Καβάλα.
Μέχρι την τέταρτη τάξη του Δημοτικού πήγαινα στο 56ο ή 57ο Δημ. Σχολείο
Θεσ/νίκης, που στεγαζόταν στο ίδιο σχολικό κτιριακό συγκρότημα (στη γωνία
Φιλίππου και Συγγρού) με το Δ΄ Γυμνάσιο Αρρένων, που οι μαθητές του είχαν τη
φήμη των πιο άτακτων μαθητών της Θεσ/νίκης. Οι αίθουσες ήταν τεράστιες, τις
θυμάμαι σχεδόν αχανείς, και οι συμμαθητές-τριές μου πάρα πολλοί-ές, έχω την
εντύπωση γύρω στους ογδόντα. Στα πίσω θρανία κάθονταν οι πιο αδιάφοροι μαθητές,
ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν και οι πιο άτακτοι. Θυμάμαι μάλιστα δυο
από αυτούς συχνά να παλεύουν στο πάτωμα ακόμα και κατά τη διάρκεια του
μαθήματος. Αυτό δεν ήταν παράξενο αν αναλογιστεί κανείς ότι ο δάσκαλος έπρεπε να
εξετάσει και να παραδώσει μάθημα σε oγδόντα μαθητές,
και συγχρόνως να επιβάλει πειθαρχία. Τότε θεωρούσα ότι του ήταν μάλλον αδύνατο
να διακρίνει και να αντιληφθεί τι συνέβαινε στα πίσω θρανία. Τώρα βέβαια,
σκέφτομαι ότι πιθανόν αντιλαμβανόταν πλήρως την κατάσταση και απέφευγε να
επέμβει για να αποτρέψει το ολοκληρωτικό χάος, στο οποίο θα οδηγούσε η
προσπάθεια να επιβάλει πειθαρχία σε όλους, προσπάθεια που δε θα του άφηνε
μάλλον καθόλου χρόνο για μάθημα.
Στην Ε΄ τάξη αρχίσαμε Αγγλικά. Εγώ απ’ την πρώτη στιγμή τα πήρα πολύ στραβά και
στον πρώτο έλεγχο είχα Αγγλικά 2 (!). Μετά απ’ αυτό παρακάλεσα τη μητέρα μου να
πει στο δάσκαλο να με απαλλάξουν απ’ την ξένη γλώσσα, πράγμα που τότε μπορούσε
να γίνει, και έτσι έγινε. Αγγλικά δεν έμαθα ποτέ, πάρα μόνο λίγες λέξεις όταν
πήγαμε για συναυλία στην Αυστραλία το 1988. ΄Εμαθα όμως καλά Ιταλικά, ή μάλλον
αναγκάστηκα να μάθω, γιατί πέτυχα υποτροφία και πήγα για μεταπτυχιακές σπουδές
στη Ρώμη. ΄Εμαθα ακόμη αρκετά Γαλλικά. ΄Εχω γράψει μάλιστα δυο τραγούδια σε
στίχους δικούς μου, το ένα στα Ιταλικά και το άλλο στα Γαλλικά.