Χαράλαμπος
Γαμβρέλης*
ΘΥΜΑΜΑΙ...
…Τη μικρή αυλή, με το χώμα και τα πεύκα. Τα μεγάλα διαλείμματα. Τα κουκουνάρια, ως μπάλα ποδοσφαίρου, ανάμεσα στη σκόνη, τις φωνές και τις ελπίδες … το γκολ.
…Τις γυμναστικές επιδείξεις στο Εθνικό Στάδιο και τα γράμματα του παππού από την εξορία.
…Τους θείους μου να φεύγουν μετανάστες.
…Την οδό
Κουντουριώτου γκρεμισμένη. Χωρίς τους κυβόλιθους, χωρίς το ζαχαροπλαστείο "Ο
Άγγελος", χωρίς τις μυρουδιές από το εστιατόριο του Μήτσου…. Χωρίς το εργαστήριο
του πατέρα.
…Στη
σκηνή του σχολείου για τα θέατρα των εορτών. Ιωσήφ εγώ σε άλλη μια γέννηση…
Aλλού,
βουβός στρατιώτης με χάρτινες ασπίδες.
…Ενθύμιο Έτους... Τάξις... Η κυρία Μαρίκα στο κέντρο του Κόσμου μας. Περιοδεύοντες φωτογράφοι σε κλειστούς τόπους.
…Πατίνια με ρόδες από ρουλεμάν. Η μεγάλη κατεβασιά από τον δρόμο του σανατορίου. Οι λίγοι φυματικοί αραδιασμένοι στα χόρτα και τους βράχους ρουφάν το γιατρικό του ήλιου και του αέρα. Μεγάλες αρρώστιες που τελείωναν… Στο τέρμα ο κύριος Κόντης με φρέσκο μαλεμπί, σπόρια και ζεστά στραγάλια Κομοτηνής.
…Τα σιωπηλά ταξίδια στη Δράμα με τα τεράστια δέντρα με ενώνονται στην κορυφή του δρόμου…. Παλιά λεωφορεία στο καραβάνι της ζωής…. Της χώρας.
….. Ο γυάλινος χάρακας του δασκάλου. Τιμωρός πάνω στα παγωμένα δάκτυλα... Φωτιές στις ατίθασες παλάμες μας.
…Κουκλοθέατρο στο στενό διάδρομο. Οι τοίχοι με τους κρεμασμένους ήρωες της φυλής. Γένια και φυσεκλίκια και αντρειοσύνη... Οι κούκλες, εμείς και οι κρεμασμένοι... Ένα δάκρυ από τα μάτια του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
…Έρανοι, αποταμιεύσεις και χειροτεχνίες... Πρωινός εκκλησιασμός... Σημαιοφόροι και παραστάτες στην παγωμένη Βενιζέλου... Κατηχητικό... Η Αγωγή του Πολίτου... Ο Θοδωρής με λευχαιμία στη Θεσσαλονίκη... Το θαύμα στα μάτια της Έλενας.
…Στο κατάστρωμα του "Αλέξη". Καλάθια που πηγαινοφέρνουν σοδιές και υποσχέσεις. Οι μυρωδιές από τα καπνομάγαζα και η αλμύρα του απέναντι κόσμου. Νησιά της αυριανής εφηβείας.
…Ο Θανάσης, ο Νίκος, ο Κώστας, η Στέλλα, η Δήμητρα, η Δομνίκη, ο Δημοσθένης, η Εύα, ο Μιχάλης...
Πατριδογνωσία.
* Ο Χ. Γαμβρέλης είναι αγιογράφος