Το χρυσάφι ήταν ένα από τα πολύτιμα υλικά της
εποχής μας. Μ'αυτό τεχνίτες έφτιαχναν
αριστουργήματα που εσείς σήμερα τα θαυμάζετε και
πολλές φορές τα αντιγράφετε!
Έτσι γίναμε κι εμείς δαχτυλίδι, σκουλαρίκια κι
ένα χρυσό στεφάνι για κάποιους σπουδαίους,
πλούσιους ανθρώπους της εποχής μας. Όπως σας
είπαμε, το χρυσάφι ήταν πολύτιμο και δεν μπορούσε
ο καθένας εύκολα να αποκτήσει κοσμήματα από το
μέταλλο αυτό. Χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από
γυναίκες για να τονίσουν την ομορφιά τους, αλλά
και σαν σύμβολα πλούτου και κοινωνικής θέσης,
καθώς και σαν θρησκευτικά σύμβολα, φυλαχτά,
προστατεύοντας τον ιδιοκτήτη. Δωρίζονταν σε
γεννήσεις και στους γάμους και βέβαια δεν
φοριούνταν καθημερινά, αλλά σε ειδικές
περιστάσεις, όπως σε θρησκευτικές τελετές και σε
δημόσιες εμφανίσεις. Πηγές χρυσού υπήρχαν στο
όρος Παγγαίο, στη Θάσο, στον ποταμό Εχείδωρο1
και στη Χαλκιδική.
Δεν ήταν εύκολο βέβαια να φτιαχτεί ένα δαχτυλίδι
με τα μέσα του τότε. Όμως πολλοί που με βλέπουν
σήμερα στο Μουσείο θα ήθελαν πολύ να με
αποκτήσουν. Είμαι στολισμένο με έναν πολύτιμο
λίθο στον οποίο είναι σκαλισμένος ένας έφηβος2
, μάλλον σκεπτικός. Η αξία μου είναι μεγάλη εξ
αιτίας των υλικών από τα οποία είμαι φτιαγμένο,
της τέχνης αλλά και της παλαιότητάς μου. Παρόλα
τα χρόνια μου όμως, εξακολουθώ να είμαι το ίδιο
όμορφο και λαμπερό, έτσι δεν είναι;
Κι εμείς τα σκουλαρίκια, δείτε με πόση
λεπτομέρεια, ομορφιά, μεράκι και αγάπη έχουμε
φτιαχτεί από τα χέρια έμπειρου τεχνίτη. Υπήρχαν
διαφόρων ειδών σκουλαρίκια, άλλα μικρά, άλλα
μεγάλα, άλλα κρεμαστά και όλα στολισμένα με
όμορφα σχέδια. Η πλούσια κυρία που μας φορούσε
καμάρωνε περήφανη δίπλα στον άνδρα της όταν
πήγαινε σε εκδηλώσεις και γιορτές.
Τους νικητές των αγώνων στην αρχαία Ελλάδα τους
στεφάνωναν με στεφάνια ελιάς ή δάφνης. Συνήθιζαν
όμως σπουδαίοι και πλούσιοι άνδρες να φορούν χρυσά στεφάνια. Έτσι
φτιάχτηκα κι εγώ, το στεφάνι. Από χρυσάφι
στολισμένο με φύλλα φτιαγμένα κι εκείνα από
χρυσό και κολλημένα ένα-ένα. Στο κέντρο μου ένας
πολύτιμος λίθος μου έδινε λάμψη και
μεγαλοπρέπεια. Εμείς τα στεφάνια ξεχωρίζουμε
ανάμεσα στα άλλα κοσμήματα. Άλλωστε, πολλά από
εμάς γίναμε για βασιλιάδες πολύ σπουδαίους που
έγραψαν ιστορία.
Ένας από αυτούς ήταν ο Φίλιππος ο Β΄ της
Μακεδονίας που στα χρόνια του το Ελληνικό
κόσμημα γνώρισε τη χρυσή του περίοδο. Οι
κατακτήσεις του Φιλίππου στην Ανατολική
Μακεδονία είχαν και ως αποτέλεσμα την
εκμετάλλευση των ορυχείων χρυσού του Παγγαίου
όρους.
Όλα εμείς τα κοσμήματα συντροφεύαμε τους
ιδιοκτήτες μας στη ζωή αλλά πολλές φορές και στο
θάνατο. Έτσι κι εμείς κοιμηθήκαμε για πάνω από
δυο χιλιάδες χρόνια με τα αγαπημένα μας πρόσωπα
μέχρι που βρεθήκαμε στα Μουσεία3
χωρίς τα χρόνια που πέρασαν να πάρουν τη λάμψη
μας.
___________________________________________________
1 Ο σημερινός Γαλλικός ποταμός, έξω από τη
Θεσσαλονίκη
2 Ο έφηβος κρατά βακτηρία και αυτοστεφανώνεται.
3 Το δαχτυλίδι και το στεφάνι βρίσκονται στο
Αρχαιολογικό Μουσείο της Καβάλας, τα σκουλαρίκια
βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της
Αμφίπολης