ΚΑΠΟΤΕ υπήρχε ένας σπουδαίος τεχνίτης
που ασχολούνταν με τον πηλό. Έφτιαχνε εδώλια,
αγαλματίδια, αγγεία και άλλα πήλινα
κατασκευάσματα. Μια μέρα του παρήγγειλαν να
φτιάξει και εμένα1. Ήμουν μια
προστάτιδα του τάφου. Όταν πέθαινε κάποιος
έβαζαν θεότητες σαν κι εμένα μέσα στον τάφο του
για να συντροφεύουν το νεκρό και να τον
προστατεύουν. Μαζί έβαζαν όλα τα πολύτιμα
πράγματά του, τα κτερίσματα. Ήμουν σύντροφος και
προστάτιδά του για περισσότερο από δύο χιλιάδες
χρόνια.
Μια μέρα, η σιωπή του τάφου ταράχτηκε. Μια
αρχαιολόγος τον ανακάλυψε και τον έφερε στο φως.
Η αρχαιολόγος με έβγαλε έξω και αφού με καθάρισε
με μετέφερε στο Μουσείο. Όταν τοποθετήθηκα εκεί,
είναι αλήθεια πως ένιωσα άβολα. Βλέπετε, ο ρόλος
μου ήταν άλλος. Τόσα χρόνια συνήθισα στη σιωπή
και το σκοτάδι και ξαφνικά βρέθηκα πίσω από μια
βιτρίνα να με κοιτούν οι άνθρωποι του αιώνα σας
με περίεργα και ερευνητικά βλέμματα, μόνη μου και
χωρίς κανένα να προστατεύω.
Τα άλλα αγάλματα με το βλέμμα τους μου μιλούσαν ,
με καλωσόριζαν. Το βλέμμα το δικό μου είναι
γαλήνιο, ήρεμο και μελαγχολικό. Είναι τέτοιο
γιατί ταξίδεψα τον νεκρό στην ανάπαυση.
Σύντροφοί μου στο Μουσείο είναι αγάλματα, κίονες
ιωνικού, δωρικού και κορινθιακού ρυθμού,
αντικείμενα από την καθημερινή ζωή, σαρκοφάγοι2
μικρές και μεγάλοι. Μια μάλιστα σαρκοφάγος που
βλέποντάς την συγκινούμαι πολύ, είναι μια που
έχει χαραγμένη τη σκηνή της τύφλωσης του
Πολύφημου από τον Οδυσσέα και τους συντρόφους
του και είναι σαρκοφάγος μικρού παιδιού.
Όλα αυτά αλλά και άλλα εκθέματα είναι μαζί μου
στο Μουσείο και πολλές φορές το βράδυ όταν όλοι
λείπουν διηγείται ο ένας στον άλλο την ιστορία
του και πώς οι αρχαιολόγοι μ'ένα σκουπάκι κι ένα
πινέλο ώρες πολλές, μέρες πολλές, αφαιρούσαν πολύ
προσεκτικά από επάνω μας το χώμα. Πολλά από εμάς
ήμασταν βαμμένα με όμορφα χρώματα που όμως με το
πέρασμα του χρόνου αλλoιώθηκαν και ξεθώριασαν. Αντίθετα, εγώ διατηρώ τα χρώματά μου
ανέπαφα - όπως και το
μελαγχολικό μου βλέμμα…
________________________________________________
1 Προτομή προστάτιδας
θεάς από ελληνιστικό τάφο της Αμφίπολης.
2 Σήμερα λέγονται
φέρετρα