ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ
Διανομή ρόλων
Καπετάν Απόστολος: Μαλαμίδης Απόστολος
Νέος Α: Ιωαννίδης Δημήτριος
Νέος Β: Λάμπρου Αθανάσιος
Νέα Α: Δουλγερίδου Γεωργία
Νέα Β: Κοσμίδου Δήμητρα
( Στην παραλία, ο καπετάν Απόστολος, πηγαινοέρχεται αλαφιασμένος. Σταυροκοπιέται. Κάτι τον απασχολεί. Στέκεται, ξύνει το κεφάλι του. Απορεί. Ξαναπερπατά. Ξανασταματά. Σε λίγο απ' το βάθος έρχεται μια παρέα από παλικάρια και κοπελιές του νησιού. Περπατούν γελώντας, συζητώντας και κάνοντας φασαρία.)
ΝΕΟΣ Α:
Πώς είστε βρε παιδιά;ΝΕΟΣ Β:
Μη τα συζητάς! 'Εχω ένα κεφάλι από χτες, άνω κάτω!ΝΕΑ Β:
Εγώ νιώθω περίφημα! Μετά το γλέντι έριξα ένα περιποιημένο υπνάκο και είμαι περδίκι. Τι θα κάνουμε απόψε; Πού θα διασκεδάσουμε;ΝΕΟΣ Α: Ο νους της στη διασκέδαση!
ΝΕΟΣ Β: Τι περιμένεις φίλε μου! Γυναίκες!
ΝΕΑ Α:
Παιδιά, ήσυχα. Να και ο καπετάν Απόστολος. Περιμένετε να δούμε. Ο καπετάνιος πάντα μας χαιρετάει πρώτος. Τώρα θα γυρίσει και θα μας χαιρετήσει. Θα δείτε.(Πλησιάζουν και περιμένουν να τους χαιρετήσει πρώτος ο καπετάνιος, όπως το συνήθιζε. Παράξενο. Εκείνος, συνεχίζει το πάνω κάτω, σαν να μην τους έχει πάρει είδηση.)
ΝΕΟΣ Α: Περίεργο! Ο καπετάνιος δεν μας χαιρέτησε πρώτος. Για να τον χαιρετήσουμε εμείς. Γειά σου καπετάν Απόστολε…(καμμιά απάντηση) Ε! καπετάνιε!
ΚΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ε, ναι! Καλά…. Τι είπες;… Α! Γεια σας!
ΝΕΟΣ Β:
(λέει στους άλλους) Κάτι δεν πάει καλά. Ο καπετάνιος, φαίνεται αναστατωμένος. Τι να συνέβη άραγε;ΝΕΑ Α: Έχεις δίκιο. Ησυχάστε όμως όλοι. Αφήστε τον άνθρωπο να μας εξηγήσει.(απευθύνεται στον καπετάνιο) Έλα καπετάνιε, ηρέμησε. Σ' ακούμε. Πες μας. Τι σου συμβαίνει;
ΚΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Τι να σας πω βρε παιδιά; Από πού ν' αρχίσω και πού να τελειώσω; Είχα πάει, που λέτε, για να μαζέψω τα δίχτυα μου, όπως κάνω κάθε φορά. Ξέρετε. Λοιπόν εκεί στης Ύδρας τ' ανοιχτά και των Σπετσώ να σου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο. Τα 'χασα. Δεν ήξερα τι να κάνω.
ΝΕΑ Β: Περίεργο, τι ήταν αυτό; Για συνέχισε καλέ καπετάνιε. Τι έκανες;
ΚΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Τι να κάνω βρε παιδιά. Προσπάθησα να καταλάβω τι συμβαίνει. Τι ήταν αυτό το γυμνό κοριτσόπουλο που πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά μου. Μωρέ του λέω πού 'ν' το μεσοφόρι σου κι έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ' αγόρι σου;
ΝΕΟΣ Α: Έλα Χριστέ και Παναγιά.
Άλλο κι αυτό πάλι.ΝΕΟΣ Β: Σταματήστε μωρέ. Θα τον σκοτώσω όποιον τον ξαναδιακόψει. Συνέχισε καπετάν Απόστολε.
ΚΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ναι βρε παιδιά. Θα σας πω. Λοιπόν. Την απάντησή της δεν την περίμενα. Αγόρι εγώ δεν έχω, μου αποκρίνεται. Απλά βγήκα να κάνω μια τσάρκα, για να δω τι γίνεται.
ΝΕΑ Α: Άκου πράγματα!Τι άλλο σου είπε βρε ευλογημένε; Τι έκανε στη συνέχεια;
ΝΕΑ Β: Τι να έκανε καλέ; Θα συνέχισαν τη συζήτηση. Πες μας τι άλλο σου είπε;
ΚΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Περίμενα κι εγώ να μου κάτι ακόμα. Ενώ λοιπόν περίμενα να μου απαντήσει για να την ρωτήσω κι άλλα , τι κάνει λέτε;
ΝΕΟΣ Α: Άρχισε να σου διηγείται την ιστορία της;
ΝΕΟΣ Β: Ε! ναι βέβαια, τι άλλο θα έκανε;
ΚΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Αμ δε! Δίνει μια βουτιά στα κύματα και χάνεται και μετά ξανανεβαίνει και πιάνεται απ' την "κυρα- Μαριγώ", τη βάρκα μου. Θέ μου, συγχώρεσέ μου, σκύβω κι εγώ ο έρμος για να δω και τι κάνει λέτε;
ΝΕΑ Α: Έλα, λέγε βρε καπετάνιε! Μη μας κρατάς σε αγωνία!
ΝΕΑ Β: Καλά σου λέει καπετάν Απόστολε! Κοντεύουμε να σκάσουμε από την περιέργειά μας!
ΚΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ε, λοιπόν που λέτε, και παρακαλώ να μη δω κανένα να γελάσει γιατί …, με το που σκύβω για να δω, μου δίνει ένα φιλί το παλιόπαιδο,…
(οι άλλοι ξεσπούν σε γέλια, ο καπετάνιος θυμώνει, τον ηρεμούν κι αυτός συνεχίζει)
… που τα 'χασα. Τα στήθη του μυρίζανε σα λεμονιά και στα μάτια του γυαλίζανε και έλαμπαν, όλα τα μπλε της θάλασσας και του ουρανού.Τέτοιο πράγμα δεν μου ξανάτυχε. Και σε ποιον έτυχε δηλαδή εδώ που τα λέμε;
ΝΕΟΣ Α: Έχεις δίκιο.
ΝΕΟΣ Β: Και λοιπόν;
ΝΕΑ Α: Τι έγινε στη συνέχεια;
ΝΕΑ Β: Έφυγε; Έμεινε;
ΚΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Καλά, καλά. Μη φωνάζετε.
Με ζαλίσατε.Χάιντε μωρό μου, της λέω. Ανέβα και κινήσαμε. Και το έκανε. Και φύγαμε με τη βάρκα μου και γυρίσαμε, πέντε φορές τους ουρανούς. Ήμουν τόσο απορροφημένος, που δεν πολυκατάλαβα, πότε φύγαμε, πότε τέλειωσε η βόλτα μας, πότε γυρίσαμε πίσω, πώς εξαφανίστηκε από τα μάτια μου το δελφινοκόριτσο. Τίποτε. Το σίγουρο είναι ότι θα μου μείνουν όλα αυτά αξέχαστα.
ΝΕΟΣ Α: Βρε καπετάνιε όλα αυτά φαίνονται απίστευτα. Σε ποιον θα το πούμε και θα το πιστέψει; Σε ποιον θα το πούμε και δεν θα μας περάσει για τρελούς!
ΚΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Να σας πω την αλήθεια κι εγώ φοβάμαι, ότι θα μας περάσουν για τρελούς. Ξέρετε λοιπόν τι σκέφτηκα
;ΝΕΟΙ:
(όλοι μαζί) Τι καπετάνιε; Σ' ακούμε.ΚΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Λέω να τους τραγουδήσουμε την ιστορία. Είμαι σίγουρος ότι
, επειδή οι φίλοι που μας ακούν, τώρα εδώ, έχουν και κάποια ηλικία, θα καταλάβουν ότι πρόκειται για το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη "Το δελφινοκόριτσο", σε μουσική Λίνου Κόκοτου, που το έχουν ακούσει από τη φωνή, του γνωστού Κύπριου τραγουδιστή, Μιχάλη Βιολάρη. Ελάτε παιδιά.( όλοι μαζί, πιασμένοι από τους ώμους, τραγουδούν το δελφινοκόριτσο )
Εκεί στης Ύδρας τ' ανοιχτά και των Σπετσώ
Να σου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο.
Μωρέ του λέω πού 'ν' το μεσοφόρι σου
Έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ' αγόρι σου;
Αγόρι εγώ δεν έχω μου αποκρίνεται
Βγήκα μια τσάρκα για να δω τι γίνεται.
Δίνει βουτιά στα κύματα και χάνεται
Ξανανεβαίνει κι απ' τη βάρκα πιάνεται.
Θε μου συχώρεσέ μου σκύβω για να δω
Κι ένα φιλί μου δίνει το παλιόπαιδο.
Σα λεμονιά τα στήθη του μυρίζουνε
Κι όλα τα μπλε στα μάτια του γυαλίζουνε.
Χάιντε μωρό μου ανέβα και κινήσαμε
Πέντε φορές τους ουρανούς γυρίσαμε.