Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΥΛΑ ΤΗΣ ΣΤ2 ΤΟΥ 11^ου ΔΗΜ. ΣΧΟΛ. ΚΑΒΑΛΑΣ

Οι Μοίρες.

Τον παλιό καιρό οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι Μοίρες είναι τρεις αδερφάδες που μοιάζουν με τις άλλες γυναίκες μόνο που δε πεθαίνουν ποτέ. Κατοικούν στην άκρη του κόσμου, σ’ ένα πλούσιο παλάτι που λάμπει κι έχει τριγύρω ένα κήπο όμορφο σαν τον Παράδεισο. Οι Μοίρες δεν κάθονται πολύ καιρό στο παλάτι τους γιατί γυρίζουν όλη τη γη και “ μοιραίνουν” τα παιδιά που γεννιούνται. Τα μοιραίνουν την τρίτη μέρα κι αυτό το ξέρουν όλοι, ετοιμάζουν τα μωρά, συγυρίζουν το σπίτι και τις περιμένουν. Όταν έρχονται στο σπίτι οι Μοίρες είναι ασπροντυμένες και ολοστόλιστες, με χρυσά στεφάνια και μεταξωτά πέπλα, με γιορντάνια από μαργαριτάρια και διαμαντένια βραχιόλια. Πολλοί λένε πως για να μοιράνουν οι Μοίρες το παιδί κρατούν τρία πράγματα: η μεγάλη κρατάει ψαλίδι, η μεσαία αδράχτι και η τρίτη ρόκα με λινάρι. Γνέθει η μια με τη ρόκα και η άλλη με το αδράχτι τυλίγει την κλωστή. Κάθε τυλιξιά και ένας χρόνος. Κι ενώ γνέθουν και τυλίγουν μοιράζουν στο παιδί την τύχη του και τα χαρίσματά του. Όταν τελειώσει το μοίρασμα, η μεγάλη με το ψαλίδι κόβει την κλωστή. Να όμως που μερικές φορές, προτού τελειώσει το μοίρασμα, σπάει η κλωστή. Τότε το μοίρασμα σταματάει και το παιδί θα ζήσει τόσα χρόνια όσες τυλιξιές έχει το αδράχτι και θα γίνουν στη ζωή του τόσα, όσα πρόφτασαν να μοιράσουνε οι Μοίρες.

Βασιλοπούλου Κική, Χάμου Φωτεινή

Ζώα υπό εξαφάνιση.

Στην εποχή μας πολλά είδη ζώων απειλούνται με εξαφάνιση. Μερικές από τις αιτίες που οδηγούν στην εξαφάνιση είναι: η γούνα τους, το κρέας τους, η ομορφιά τους, η αλλαγή του κλίματος, η καταστροφή των οικοσυστημάτων, η μόλυνση των νερών, η έλλειψη τροφής κ.ά.

• Στο θαλάσσιο χώρο έχουμε: Τη χελώνα καρέτα- καρέτα που ζει και στη Μεσόγειο θάλασσα, αλλά έρχεται σε μια παραλία της Ζακύνθου για να γεννήσει και να εκκολαφθούν τα αυγά της. Τη φώκια μονάχους- μονάχους, που ζει στα μεσογειακά παράλια- γι’ αυτό καλείται και μεσογειακή- τη συναντάμε και στην Ελλάδα, σε ξερονήσια των Β. Σποράδων. Τον κροκόδειλο του Νείλου που οι Αιγύπτιοι τον ταρίχευαν και που τον συναντάμε τώρα μόνο στα εθνικά πάρκα. Τον αλλιγάτορα του Μισσισιπή που ζει στις Ν.Α. πολιτείες των Η.Π.Α. και την ανακόντα που ζει στα τροπικά δάση της Ν. Αμερικής.
• Στην Ασία έχουμε: Τον αυτοκρατορικό αετό που κινδυνεύει να εξαφανιστεί και από την Ευρώπη και από την Ασία. Τον ουρακοτάγκο που κατοικεί πάνω στα δέντρα και στα δάση των νησιών Βόρνεο και Σουμάτρα ( Ν.Α. Ασία). Επίσης έχουμε και το μαύρο πάνθηρα που ζει κι αυτός στην Ν.Α. Ασία. Εδώ μπορούμε να εντάξουμε και το μεγάλο πάντα που ζει στην Κίνα και το Θιβέτ. Κινδυνεύει από έλλειψη τροφής και προστατεύεται από την Διεθνή Εταιρεία Προστασίας των Αγρίων Ζώων.
• Στην Αμερική έχουμε: Το τζάγκουαρ και τον μυρμηγκοφάγο το γίγαντα που ζουν στα τροπικά δάση της Ν. Αμερικής. Αξίζει να αναφερθούμε ιδιαίτερα στον αρμόδιλο το γίγαντα που ζει κι αυτός στην ίδια περιοχή και που είναι γνωστός και με το όνομα “ τατού”. Την ονομασία του αυτή – που σημαίνει “ μικρός οπλισμένος” – την πήρε από τους Ισπανούς εξαιτίας του αύρακά του. Ο κόνδορας και κυρίως αυτός των ΄Ανδεων, ένα από τα μεγαλύτερα αρπακτικά πτηνά του κόσμου, ανήκει κι αυτός στα είδη υπό εξαφάνιση και τον συναντάμε μόνο σε εθνικά πάρκα.

Σε επόμενη ευκαιρία θα ασχοληθούμε με τα ζώα των υπόλοιπων περιοχών του πλανήτη μας. Κλείνουμε σήμερα με μια παραίνεση που απευθύνεται σ’ όλους μας.Βοηθήστε να μην εξαφανιστούν τα είδη αυτά. Πώς θα γίνει αυτό; Ας προστατέψουμε τους χώρους όπου ζουν, αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται αυτά. Προστατεύοντας δηλ. το οικοσύστημά τους.

Σκοπίδου Εριέττα

Τα παιδιά των φαναριών.

Παιδιά ενός άλλου κόσμου. Του κόσμου της εξαθλίωσης, της εκμετάλλευσης, της πείνας, της δυστυχίας και της μοναξιάς. Προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μας πουλώντας μας χαρτομάντηλα, πλένοντας τα τζάμια των αυτοκινήτων μας και ζητιανεύοντας. Εμείς όμως τα καταντήσαμε έτσι με τα κατορθώματά μας και τον εγωισμό μας. Τα παιδιά αυτά, χωρίς γονείς τα περισσότερα, ζουν στους δρόμους και τρώνε ό,τι βρουν. Είναι παιδιά της ηλικίας μας και πρέπει κάποιος να ενδιαφερθεί σοβαρά γι’ αυτά. Ας κάνουμε κάτι όλοι μας.

Φλώρος Μιχάλης

Τα Μαστιχοχώρια.

Ένα σύμπλεγμα χωριών της Χίου είναι και τα Μαστιχοχώρια. Χωριά με πολλές ανάγκες. Μια απ’ αυτές είναι και το σχολείο. Μια μικρή μαθήτρια θέλει να πηγαίνει στο σχολείο γιατί αγαπάει τα γράμματα. Όμως το χωριό δεν έχει σχολείο και το πιο κοντινό σχολείο είναι στο διπλανό χωριό. Έτσι το κοριτσάκι σηκώνεται στις 4.30΄ για να πάει στο σχολείο. Οι γονείς της την πιέζουν να μην πηγαίνει γιατί φοβούνται. Εκείνη όμως επιμένει. Τα δυο αδέρφια της σταμάτησαν το σχολείο. Η αδερφή της στη δευτέρα γυμνασίου και ο αδερφός της στην πρώτη λυκείου. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα υπάρχουν αλλού παιδιά που γι’ αυτό το λόγο θα σταματούν τη φοίτησή τους στο σχολείο.

Φλώρος Μιχάλης

Βιβλιοπροτάσεις

Τα ψηλά βουνά

Τα ψηλά βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου, μας περιγράφουν μία ομάδα παιδιών τα οποία με τη παρακίνηση του δασκάλου τους πηγαίνουν μια εκδρομή σε ένα βουνό. Μέσα από τη συμβίωσή τους μαθαίνουν να προστατεύουν τον εαυτό τους όπως και τους φίλους τους. Σε αυτήν τη περίοδο, ωριμάζοντας αντιμετωπίζουν τους φόβους και τις δυσκολίες τους, με τη βοήθεια των φίλων και συμμαθητών τους. Θα μπορέσουν άραγε να τα καταφέρουν;

Οι μικρές κυρίες

Στην Αμερική του 18^ου αιώνα 4 αδερφές, η Μαγκ, η Τζο, η Μπεθ, η Άμι και ο φίλος τους Λώρι μεγαλώνουν μέσα από τις καθημερινές δυσκολίες, τις χαρές, αλλά και τις λύπες. Η μητέρα τους είναι στο πλευρό τους, και είναι πρόθυμη να ρουφήξει τα δάκρυά τους σαν σφουγγάρι και να μοιραστεί τις χαρές τους. Ποιον δρόμο θα διαλέξει η καθεμία και τι ρόλο θα παίξει στη ζωή τους ο Λώρι;

Ευαγγελίδου Έλλη, Τρανοπούλου Θοδώρα

Απόσπασμα από τα Ψηλά Βουνά.

Το μοναστήρι.

Στο ψηλό μοναστήρι του Αϊ – Λια, έξω από την αυλόπορτα, στέκονται οι καλόγεροι και κοιτάζουν μακριά. Οι κάμποι και οι λόφοι απλώνονται από κάτω και πιο πέρα λάμπει το ποτάμι της Ρούμελης σαν ασημένιο. Κάπου κάπου ένας καλόγερος σηκώνει αργά το δεξί χέρι και δείχνει πέρα. Πάντα στο ίδιο ψήλωμα στέκονται τέτοιες ώρες, από τον καιρό που μπήκαν στο μοναστήρι. Αγναντεύουν από κει τους τόπους που είναι πράσινοι το χειμώνα και ξανθοί το καλοκαίρι κι έτσι παρηγοριούνται που δεν βλέπουν ανθρώπους. Πενήντα οχτώ σωστά χρόνια κοιτάζει από κείνο το ψήλωμα ο ηγούμενος, ο πάτερ Ιωσήφ…

Κωνσταντάρας Άκης

Και μια δική μας προσπάθεια…

Ένα σκυλάκι θα ΄θελα
πιο πολύ απ΄ όλα
να μου κρατάει συντροφιά
να με βοηθάει σε όλα.
Θα το προσέχω εγώ πολύ
μαζί θα ζούμε πάντα
μαζί εμείς θα κοιμόμαστε
με όνειρα, τα πάντα.
Θα ΄θελα όμως πάντοτε
και ένα αλογάκι
μαζί βόλτες να κόβουμε
έξω από το σπιτάκι.
Λουλούδια στο μπαλκόνι μου
να ΄χω να τα μυρίζω
να μοσχοβολάει το σπίτι μου
ωραία να καθαρίζω.
Κι ένα χαμστεράκι θα ΄θελα
μικρό σαν μυρμηγκάκι
παντού να χώνεται, παντού
να μου μιλάει λιγάκι.

Φλώρος Μιχάλης

Τα Τσικλητήρια

Τα διεθνή Τσικλητήρια εγκρίθηκαν ως γκραν πρι από την ΙΑΦΑ. Η Ελλάδα για πρώτη φορά διοργανώνει διεθνές μίτινγκ όπως το γκραν πρι. Μια μεγάλη τιμή για μια μικρή χώρα που είναι αφοσιωμένη στην ιδέα του αθλητισμού. Μεγάλοι αθλητές όπως η Μάριον Τζόουνς, ο Μάικλ Τζόνσον, ο Άτο Μπόλτον κ.ά. θα συμμετέχουν στη διοργάνωση αυτή. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι το καλύτερο μίτινγκ που διοργανώθηκε ποτέ.

Μάικλ Τζόρνταν

Το 1994 ο πατέρας του Μ. Τζόρνταν πέφτει θύμα δολοφονικής επίθεσης. Ο Τζόρταν μετά το θάνατο του πατέρα του προσπάθησε να ξεφύγει απ’ αυτή την κατάσταση παίζοντας μπέηζμπολ. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα κατάλαβε ότι αυτό το άθλημα δεν του ταίριαζε. Ξαναγύρισε στα παρκέ των γηπέδων και τα δισεκατομμύρια των θαυμαστών του τον αποθέωναν συνεχώς. Εκείνος απ’ την πλευρά του ενθαρρύνθηκε και έπαιξε ακόμα καλύτερα.Φτάσαμε έτσι στο 1999 και ο Τζόρνταν πήρε την οριστική του απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και να συνεχίσει τη ζωή του ως απλός θεατής των διαδραματιζόμενων στο άθλημα που τον έφερε στην κορυφή. Ο Τζόρνταν ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα ένας ζωντανός θρύλος.

Φλώρος Μιχάλης

Up